Αν υποθέσουμε ότι η μεταμόρφωση της πόλης είναι ένα ρεαλιστικό όνειρο, τι ρόλο μπορεί να διαδραματίσει το ποδήλατο στην πραγματοποίησή του; Αν επιδιώκουμε μια επανάσταση, με την κυριολεκτική έννοια, στην καθημερινή ζωή, πώς μπορεί να βοηθήσει για να μεταμορφωθεί η πόλη;

Το ποδήλατο προσφέρει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να αποκτήσουν εκ νέου συνείδηση του εαυτού τους και των τόπων όπου ζουν, αντιστρέφοντας, σε ό,τι τους αφορά, την κίνηση που ωθεί τις πόλεις εκτός των ίδιων των πόλεων.Το έχουμε ανάγκη για να επαναπροσδιορίσουμε το κέντρο του ενδιαφέροντος μας, εντός μας και στο περιβάλλον μας, προσεγγίζοντας υπό μια άλλη οπτική και με μια νέα προοπτική τους τόπους όπου ζούμε.

Ο γνωστός Γάλλος ανθρωπολόγος ανασύροντας τις προσωπικές του μνήμες και παρόλο που παρατηρεί ότι ο μύθος του ποδηλάτου έχει καταρρεύσει, τολμά και προτείνει: "η ποδηλασία δίνει μια αντιληπτή διάσταση του κόσμου, όπου η απόλαυση του να ζεις θα ήταν η προτεραιότητά του καθενός και θα εξασφάλιζε το σεβασμό όλων. Μας δίνει ένα λόγο να ελπίζουμε".

Το "εγκώμιο του ποδηλάτου" περνάει από τρεις στιγμές: το μύθο, την εποποιία και την ουτοπία. Το ποδήλατο διαθέτει μια μυθική διάσταση που είναι συγχρόνως ατομική και συλλογική. Στις μέρες μας, ο μύθος έχει υποστεί πλήγματα. Το ποδήλατο, όμως, επανέρχεται στο προσκήνιο μέσω της έμφασης στην ποιότητα ζωής στην πόλη, ενώ η εικόνα του αποτελεί πηγή ενθουσιασμού.

Συχνά πιάνουμε τον εαυτό μας να ονειρεύεται και να χαράζει το περίγραμμα της ουτοπικής πόλης του μέλλοντος, όπου η δημόσια συγκοινωνία και το ποδήλατο θα είναι τα μόνα μέσα μετακίνησης στην πόλη και όπου η ειρήνη, η ισότητα και το κέφι θα δεσπόζουν στον κόσμο μετά την κατάρρευση των μεγιστάνων του πετρελαίου. Μπορούμε να ονειρευόμαστε έναν κόσμο, όπου οι απαιτήσεις των ποδηλατών θα γονατίζουν τις πολιτικές δυνάμεις.

Όλα αυτά δεν είναι παρά όνειρα και πρέπει να ξαναπροσγειωθούμε στην πραγματικότητα. Το ποδήλατο μάς μαθαίνει να εναρμονιζόμαστε με το χρόνο και με το χώρο. Χάρη σε αυτό ανακαλύπτουμε ξανά την αρχή της πραγματικότητας σε ένα κόσμο που κυριαρχείται από την εικονικότητα.

Η ποδηλασία είναι ανθρωπισμός και ανοίγει εκ νέου τις πύλες του ονείρου και του μέλλοντος.