Τα κείμενα του Δημήτρη Θεολόγου τόσο τα πεζά, όσο και τα έμμετρα, ανακατεύουν μνήμες και εποχές, "χρωματίζουν" μια πορεία ζωής, με στίχους, τραγούδια και έντονες βιωματικές αναφορές, δοσμένες με ευαισθησία και αφηγηματικό λόγο.
Στο βιβλίο του καταγράφει δυνατές στιγμές της διαδρομής του, από τις φτωχογειτονιές της Νέας Ιωνίας στο Βόλο στα δύσκολα μετεμφυλιακά χρόνια, στο Νέο Ψυχικό της δεκαετίας του ’60, το Νέο Ψυχικό των μικρασιατών προσφύγων , με τα μικρά σπιτάκια και τις αυλές. Και διατηρεί ζωντανή και δεμένη με όμορφα τραγούδια στιχάκια, αυτή τη διαδρομή με το δικό του πήγαιν’ έλα Βόλος - Αθήνα - Βόλος.
Μέσα από αφηγήσεις, ντοκουμέντα και φωτογραφίες μιλά για τους ωραίους ανθρώπους που τον έκαναν να αγαπήσει με πάθος την μουσική και τα τραγούδια. Τον Παναγιώτη Αχειλά, μεγάλο καλλιτέχνη στο βιολί και το κανονάκι και τον Νίκο Θεολόγου λαϊκό τραγουδιστή της μικρασιατικής παράδοσης. Δάσκαλοι κι οι δυο, στυλοβάτες της σχολής παραδοσιακής μουσικής της Νέας Ιωνίας του Βόλου, που έφεραν πολλούς νέους ανθρώπους κοντά στην μουσική παράδοση των προσφύγων και έδωσαν δεκάδες συναυλίες σε όλοι την Ελλάδα.