Μπορεί ο Τζόνης το Μοναχοπαίδι να τα βάλει με τον Λουκά τον Μπέη ή Κουβά ή Αχμέτ, που δουλειά του είναι να προμηθεύει με κάθε είδους πολεμικό εξοπλισμό τους επίδοξους αυτόχειρες και δολοφόνους;

Γιατί η δεκαεφτάχρονη Ισιδώρα με κορμί που πάλλεται και αστράφτει από νιάτα και ομορφιά θα παραδοθεί άνευ όρων στον ώριμο Στάθη και θα εκτελέσουν από κοινού τις πιο απίστευτες αρμονικές ταλαντώσεις;

Μήπως ο Χριστόφορος ο φουσκωτός ή αλλιώς Ντουλάπας, στο κλαμπάκι Ro-koko, πήγαινε γυρεύοντας όταν χτύπησε αναίτια τον έφηβο Βαγγέλη τον αυτιά καθώς και τα υπόλοιπα παιδιά του δεκαπενταμελούς, έναν έναν στη σειρά, όταν του ζητούσαν εξηγήσεις;

Είναι πρέπον και σωστό να χαίρεται ο κύριος Νι και να αναφωνεί με ανακούφιση, "επιτέλους βρίσκομαι στην πόλη μου!", μόλις ακούσει κάποιον δίπλα του να φωνάζει: Αυτό είναι παλάτι ρε, με τις πεζούλες και με τα όλα του, όχι παίζουμε, όλα τα μπανιστήρια νεκρά τα σκάρτικα ζωντανά, μπαρμπα-κουράδες πολιτικοί, σκυλιά του Νταχάου, φάτε με ρε, φάτε με αν μπορείτε, χτυπάτε με ρε, στο στήθος, εδώ, ούστ...

Εικοσιπέντε μικρές ιστορίες, με τις γάτες του Ηλία και της Νιόβης επικεφαλής, συνθέτουν τον πολύχρωμο κόσμο του βιβλίου "Γάτες αλλού", που σαν το μαγικό χαλί του παραμυθιού μάς ταξιδεύει, σε πτήση λοξή ενίοτε, και μας προσφέρει θαλπωρή και περιπέτεια και μας παρηγορεί.