Πριν από μέρες διάβασα τα βιβλία της συγγραφέως και εκδότριας Νεφέλης…



Άρχισα με «Το τανγκό της ψυχής μου».



Μου φάνηκε το πιο εύκολο βιβλίο, μου άρεσε και ο παράξενος τίτλος…



Ξέρει ταγκό η ψυχή; Αμ, θέλει δε θέλει το μαθαίνει… και χορεύει τρελά, σας βεβαιώνω…



Οι πρώτες σελίδες, λοιπόν, μου έδωσαν την εντύπωση εύκολου αναγνώσματος. Έφτιαξα έναν καφέ και κάθισα αναπαυτικά στην πολυθρόνα μου. «Θα απολαύσω χαλάρωση», σκέφτηκα και ήρεμα προχώρησα παρακάτω.



Η πρώτη γνωριμία μαζί του, σου θυμίζει κάτι σαν προσωπικό ημερολόγιο και κάπου ενοχλείσαι κιόλας, επειδή μπαίνεις χωρίς να το έχεις ζητήσει και χωρίς να το θες, να κρυφοκοιτάξεις τα άδυτα ενός άλλου ανθρώπου. Γιατί πρέπει να τα ξέρεις εσύ όλα αυτά; Σε αφορούν;



Μα… όσο προχωρούσα, η διάθεση βάραινε, ο καφές έμεινε απείρακτος στο τραπέζι και τα βλέφαρα δεν έκλειναν με τίποτα.



Το βιβλίο τέλειωσε σχεδόν σε μια μέρα.



Με το ζόρι έφαγα κάτι, και ως το βράδυ, το φλιτζάνι μου έμενε στη θέση του. Είπα να κοιμηθώ λίγο για να συνέλθω και με το πρωινό, το ξανάπιασα στα χέρια μου και το τελείωσα…



Ένα μπορώ να πω: Ναι, με αφορούσε! Και μένα και σένα και όλους μας… Με αφορούσε, επειδή ο κάθε άνθρωπος… είμαστε εμείς…



Τελικά,…



Μην κρίνεις ποτέ ένα βιβλίο από έναν ανάλαφρο τίτλο. Μην το ζυγίσεις με το μέγεθος και τις σελίδες… Μη θεωρήσεις την απλή άμεση γλώσσα του συγγραφέα για προχειρότητα ή ευκολία…



Μικρό και άμεσο, αλλά τόσο μεστό σε πολλά αυτό το βιβλίο.



Σας προειδοποιώ, δεν είναι ανάγνωσμα για χαλάρωση και δεν είναι ημερολόγιο. Καμία σχέση!



Η συγγραφέας γράφει απλά, σε πρώτο πρόσωπο, μιλάει μαζί σου, συζητάει, ανοίγεται, ίσως πιο άνετα στο χαρτί, επειδή οι άνθρωποι γίναμε ιδιαίτερα δύσκολοι στο να ακούμε. Θέλει να ακουστεί και καλά κάνει!...



«Το τανγκό της ψυχής» είναι ένα ψυχογράφημα, απλό, λιτό, σκληρό, σε πετσοκόβει με τις αλήθειες του, σε ξαφνιάζει σιγά- σιγά κι εκεί που θεωρείς ότι όλα είναι πιο ήσυχα, παθαίνεις το σοκ…



Δε θα πω περισσότερα… Διαβάστε το… Αν αντέχετε να κοιτάξετε μέσα σε έναν πεντακάθαρο καθρέφτη ψυχής με γυμνά μάτια!



Νεφέλη μου, σε ευχαριστώ για το δώρο.



Θα παραθέσω μερικές ακόμα αράδες και για τα άλλα σου βιβλία που ακολούθησαν. Όμως, με αυτό, που κατά λάθος ή από ένστικτο, διάλεξα να διαβάσω πρώτο, νομίζω πως γνώρισα την ψυχή σου. Σε ένιωσα, σε πόνεσα, σε θαύμασα, σε αγάπησα… Σε εκτιμώ τώρα απέραντα για το βάθος της ειλικρίνειας που κρύβεις με τόση γλυκύτητα και με ένα ζεστό πλατύ χαμόγελο για όλους…



Μόλις τέλειωσα το βιβλίο αυτό, φίλοι μου, πήρα τηλέφωνο τη Νεφέλη. Και της ζήτησα να μου κάνει την τιμή να τη νιώθω πραγματική μου φίλη. Κάθε ειλικρινής, ατόφιος άνθρωπος είναι ένας σπάνιος θησαυρός πάνω στη γη, ιδιαίτερα πολύτιμος και αγαπητός…

ευχαριστο γενικά αλλά ίσως περίμενα κάτι άλλο... ασύνδετα κομμάτια, εμπειρίες που συχνά δεν είχαν λόγο να γραφούν...