Το βιβλίο "Χρίσματα" ποιήματα του Νανου Βαλαωριτη, επιλογή απ’ τα πιο πρόσφατα, έχουν τον χαρακτήρα επέμβασης στα τρέχοντα γεγονότα αλλά έμμεσα από την πίσω πόρτα της πλάγιας αναφοράς. Όχι την πόρτα διαφυγής ούτε της κουζίνας αλλά της ποίησης. Διαφέρουν από τις προηγούμενες ποιητικές σειρές στο ότι έχουν μια συντομογραφία σε ολιγόστιχα ποιήματα με λίγες συλλαβές. Η φόρμα αυτή η ελλειπτική επιτρέπει να διαφανεί το χιούμορ και το κωμικοτραγικό δράμα της καθημερινής ζωής αλλά όχι να καθρεφτίζει ναρκισσιστικά σε μετασεφερικό ιδίωμα τα εσώτερα του καθενός που λίγο ενδιαφέρουν έναν αναγνώστη αν δεν τον αφορούν στη σημερινή υπαρξιακή του υπόσταση και ζωή, που έχει ισοπεδωθεί τεχνολογικά και βρίσκεται σε κρίση παραλόγου, οικονομική, ψυχολογική, κοινωνική και πνευματική. Αν η ποίηση δεν διαμαρτύρεται για την αφόρητη κατάσταση δεν θα φτάσει ποτέ τα πλήθη του αγανακτισμένου κοινού που γυρεύει απεγνωσμένα μια διέξοδο για τη ζωή του και την πιθανή εξαθλίωση του από τα απάνθρωπα μέτρα που μας επιβάλλουν πνίγοντας την οικονομία μας, οι ίδιοι οι ληστές των αρχαιοτήτων μας, που έχουν στην κατοχή τους αμύθητα πλούτη της αρχαίας μας τέχνης και της πνευματικής μας κληρονομίας, που δεν μας τα αποζημίωσαν ποτέ με τη δικαιολογία της Ελεύθερης Αγοράς (Ληστείας), που εξαφανίζουν εκατονταπλάσια τα χρέη μας. Όποιος δεν διασκεδάσει με τα ποιήματα αυτά και δεν αναγνωρίσει τον εαυτό και τα διαδραματιζόμενα δεν ξέρει να διαβάζει σωστά.