Υπέροχο βιβλίο το διάβασα σε λιγότερο απο 24 ώρες... με άγγιξε απίστευτα.Αξίζει να το διαβάσετε

Η Μαρίνα, κοινωνική λειτουργός, και ο Στέλιος, το παιδί της

αγάπης. Καρπός ενός ανήθικου στιγμιαίου έρωτα μεταξύ μιας καθυστερημένης νοητικά κοπέλας και του θείου της, σε ένα χωριό της Κέρκυρας. Ο Στέλις μεγαλώνει στο ίδρυμα και η Μαρίνα τον αγκαλιάζει με ολοένα μεγαλύτερη αγάπη, φτάνοντάς την στο σημείο να παραμελήσει το ίδιο της το παιδί. Ο Στέλιος πηγαινοέρχεται στο ίδρυμα (πότε αναγκάζεται να το πάρει πίσω η οικογένειά του όταν το ίδρυμα κλείνει-μένουν μόνο τα κεντρικά στην Αθήνα ανοιχτά- και πότε το επιστρέφουν η οικογένεια που το υιοθέτησε από τα κεντρικά στην Αθήνα, μιας και απογόητευσε τη θετή του μητέρα, μη εκπληρώνοντας τις δικές της ελπίδες και προσδοκίες). Παρακολουθούμε λοιπόν τη ζωή του Στέλιου από την παιδική ηλικία έως την ενηλικίωση. Καταντά εσωστρεφής, μονόχνωτος και \"κλειστός\", νιώθοντας προδομένος από τη Μαρίνα, τη μόνη μητέρα που γνώρισε ποτέ που κι αυτή υπάλληλος ήταν κι υπάκουε σε εντολές οπότε δεν μπορούσε να μην τον δώσει πίσω. Το παιδί καταφεύει στην καλλιτεχνία και γίνεται αγγειοπλάστης. Τα μυαλά του παίρνουν αέρα και παρατάει τη δουλειά του για να κάνει δικό του μαγαζί με τις πλάτες του εραστή του. Κι όλα πλέον ακολουθούν τον κατήφορο.

Παράλληλα παρακολουθούμε και τη ζωή της Μαρίνας και τις σχέσεις της με το γιο της και τον δεύτερο άντρα στη ζωή της που την πολιορκεί στενά αλλά αυτή στον κόσμο της. Βαρέθηκε ο άνθρωπος κι έφυγε για Θεσσαλονίκη. Κι όσο απομακρύνεται η Μαρίνα από τον Στέλιο τόσο το παιδί πέφτει τυχαία συνέχεια μπροστά της! Και μαζί τους αλλάζει και ο γιος της Μαρίνας που ακολουθεί κι αυτός το δικό του δρόμο, σχετικά ευκολότερο από του Στέλιου.

Η αφήγηση προχωράει γρήγορα, δεν κουράζει. Ταυτίστηκα με τον

Στέλιο, αγωνιώ για το τι θα γίνει αυτή η περιπλανώμενη ψυχή, αυτό το ματωμένο

σπουργιτάκι. Δίνεται πολύ καλά και ανατριχιαστικά αληθινά η οικογενειακή

κατάσταση του Στέλιου και το περιβάλλον στο οποίο συνελήφθη και κατόπιν

εκδιώχθηκε. Η οικογένεια, με το φόβο της αντίδρασης του κόσμου, μια μάνα που

προσπαθεί να κρατήσει το όνομα καθαρό στην τοπική κοινωνία αλλά δεν τα

καταφέρνει. Δυστυχώς οι χαρακτήρες δεν με τράβηξαν και τόσο πολύ. Μόνο ο

Στέλιος. Τους θεώρησα ρηχούς κι εύκολους. Χωρίς πολλά αίτια κι αιτιατά. Δεν

έζησα τις αγωνίες τους και δεν κατανόησα τους προβληματισμούς τους. Αν και είμαι ανοιχτός σε όλες τις πιθανότητες της ζωής ως προς την πλοκή στα μυθιστορήματα θεώρησα μη αναγκαίο έως ακραίο να ανακατευτεί η ομοφυλοφιλία στο όλο στόρυ. Μα ένας άντρας που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του σαν τον Στέλιο, που γνωρίζει μόνος του τη σεξουαλικότητά του και κλίνει προς τις γυναίκες έστω και για στιγμιαίες συνευρέσεις γνωρίζει τον γιο της οικογένειας που τον είχε υιοθετήσει και αφήνεται να ζήσει κάτι μαζί του χωρίς να τονίζεται έντονα ότι το κάνει για να ανοίξει δική του επιχείρηση με τα λεφτά του εραστή του;Αλλά αφήνει να παρεισφρήσουν και συναισθήματα; Γκουχ γκουχ...

Σε περιπτώσεις σαν τον Στέλιο ο άνθρωπος ή θα καταστραφεί ή θα αποτινάξει τον τίτλο του άμοιρου ορφανού και θα κάνει μια ζωή αξιοπρεπέστατη, που θα τρίβουν τα μάτια τους όλοι. Δυστυχώς εδώ ο Στέλιος καταστρέφεται. Η ιστορία που μας αφηγείται η συγγραφέας με όμορφες περιγραφές τοπίων και ωραίες διακυμάνσεις από τη συγκίνηση ως το γέλιο είναι γραμμένη από γυναικείο χέρι και δοσμένη με συναισθημτισμό, άλλωστε η συγγραφέας άκουσε αυτήν την ιστορία, την επηρέασε κι έκατσε να τη μοιραστεί μαζί μας. Και στο τέλος η Μαρίνα καταφέρνει να δει την πραγματικότητα της ζωής της, να στραφεί στο δικό της περιβάλλον και να καταφέρει να κλείσει τους λογαριασμούς με το δικό της παρελθόν.Ένα καλό αλλά \"ελαφρύ\", \"χαλαρό\" βιβλίο.