Η βασική θέση πάνω στην οποία βασίστηκε η συγγραφή τούτου του βιβλίου είναι ότι το επιστημονικό δεδομένο με βάση το οποίο θα εκτυλιχθεί η επιστημονική συζήτηση δεν είναι το δεδομένο της απλής εμπειρίας. Αντίθετα, το επιστημονικό δεδομένο θα παραχθεί στο πλαίσιο μιας θεωρίας και με βάση συγκεκριμένες μεθόδους. Με τις μεθόδους που χρησιμοποιούμε στο χώρο της βιολογίας και ειδικότερα στο πεδίο της οικολογίας ασχολείται τούτο το βιβλίο. Αποφάσισα να το γράψω γιατί τα τελευταία χρόνια διαπιστώνω να συμβαίνουν ραγδαίες αλλαγές στον τρόπο που προσδιορίζουμε το αντικείμενο της δουλειάς μας, που συλλέγουμε και αναλύουμε τα δεδομένα μας, που διαχειριζόμαστε τα συμπεράσματά μας. Ισχυρίζομαι μάλιστα ότι βρισκόμαστε στη φάση όπου ένα νέο μεθοδολογικό πρόγραμμα ξετυλίγεται αργόσυρτα μπροστά μας, με τα στοιχεία της εμπειρίας να υποχωρούν διαρκώς και τα στοιχεία των νοητικών κατασκευών να κερδίζουν έδαφος. Σε αυτό το πλαίσιο το βάρος της έρευνας μετατοπίζεται συνεχώς από τις καταγραφές πεδίου στα οργανωμένα πειράματα στο πεδίο και το εργαστήριο. Την ίδια στιγμή, πρωτογενή δεδομένα αποθηκευμένα σε απέραντες βάσεις δεδομένων μένει ακόμα να αναλυθούν. Νέες τεχνικές έρχονται στο προσκήνιο και παλιές εξελίσσονται και αναλαμβάνουν νέους ρόλους στο πλαίσιο της νέας μεθοδολογίας που πάει να εγκαθιδρυθεί. Ο στόχος μου λοιπόν ήταν να γράψω ένα βιβλίο όπου θα μιλάω για το παλιό και το καινούργιο κάτω από το πρίσμα αυτής της νέας μεθοδολογίας. Προπάντων θέλησα να γράψω ένα βιβλίο χρήσιμο κατά την καθημερινή πράξη.

Τούτο το βιβλίο ασχολείται με τις μεθόδους που εγώ και οι άνθρωποι που συνεργάστηκα μαζί τους χρησιμοποιούμε εδώ και τριάντα τόσα χρόνια. Πρόκειται με άλλα λόγια για ένα βιβλίο εμπειρίας και έτσι είναι γραμμένο. Τα περιεχόμενα του οργανώθηκαν σε στενή σύνδεση με τα ερωτήματα που έθετε κάθε φορά η πράξη. Για το λόγο αυτό, περισσότερο από κάθε άλλο βιβλίο τούτο δω τα χρωστάει όλα σχεδόν στους κατά καιρούς συνεργάτες. Σε αυτούς λοιπόν τους συνεργάτες θα ήθελα να το αφιερώσω. Όμως σε έναν ανάμεσά τους χρωστάω το πιο πολύ. Εννοώ το δάσκαλό μου, τον J.P. Cancela Da Fonseca που με εισήγαγε στη στατιστική ανάλυση και μάλιστα σε μια εποχή που οι πιο πολλοί άνθρωποι του χώρου δεν υποπτεύονταν καν την ύπαρξή της. Σε αυτόν λοιπόν διαλέγω τελικά να το αφιερώσω. Πρόκειται για το δεύτερο βιβλίο που του αφιερώνω όμως είμαι της γνώμης ότι το χρέος στο δάσκαλο δεν ξεπληρώνεται ποτέ.