Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, εκκλησιαστικοί παράγοντες, όργανα της τάξεως, τηλεπιδημιολόγοι, μεγαλοεπιχειρηματίες και μικρέμποροι, διαπλεκόμενοι και αλληλοαποκλειόμενοι, κιουρέιτορς και «καλλιτέχναι», σκηνοθέτες και στάρλετ, ψευδοφιλόσοφοι και ψευδομάρτυρες, Έλληνες και φιλέλληνες και μισέλληνες και ξένοι γενικώς, φαλλοκράτες και φαλλοκράτισσες, κιμπάρηδες και τσιγκούνηδες, συντηρητικοί κι αναρχοδιεθνίστριες, αθλητές, κριτές και χρονομέτρες, αλλά και εκλεκτοί εργατοπατέρες κι εργατομανάδες του λογοτεχνικού σιναφιού: κανείς δε γλιτώνει από τον σατιρογραφικό οίστρο του Ορφέα Απέργη, ο οποίος, με λαμπερό χιούμορ και σαρκαστική ιεροσυλία, γράφει μια ποιητική σύνθεση που μπορεί να διαβαστεί και ως κατάθεση του αντι-εορτασμού των 200 χρόνων από την ελληνική επανάσταση.