Πάντως, όπως και να έχουν τα πράγματα, όση σαπίλα και να έχει πέσει γύρω μας, οφείλουμε να αντισταθούμε.

Δεν κάνει, να σιωπήσουμε, δεν είναι πρέπον να ακολουθήσουμε τους δρόμους και τις πορείες που άλλοι χάραξαν, υποτίθεται για μας, αλλά χωρίς εμάς. Δεν κάνει να καταπιούμε όποια αηδία μάς
σερβίρουν, να χωνέψουμε όποιαν αδικία κάνουν, δεν μπορεί να ανεχτούμε όποιαν ποιότητα μάς πλασάρουν.

Πάντως, όποιοι και αν είναι αυτοί που θέλουν να διαφεντεύουν τη ζωή και το είναι μας, όποιοι και να είναι οι τρόποι και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν, οφείλουμε να πούμε τα δικά μας τα όχι.

Δεν κάνει, να κρυφτούμε στο σπίτι μας, δεν είναι μέσα στην ανθρώπινή μας τη φύση, να απομονωθούμε, ούτε και να ανεχτούμε τη γενικότερη σήψη που έχει πλακώσει γύρω μας. Δεν
κάνει να κοιτάξουμε μονάχα το δικό μας, γιατί απλά και το δικό μας δεν είναι τίποτες άλλο από ένα μικρό μέρος τού συνολικού είναι που απλώνεται γύρω μας.

Πάντως, όποιοι και αν θέλουν να είναι αυτοί που θέλουν να καθορίζουν την ίδια τη ζωή μας, με όποιο τρόπο και αν προσπαθούν να διαφεντεύουν τη ζωή, τις αρχές και τις αξίες μας, όσο δυνατοί και αν νομίζουν πως είναι, οφείλουμε να τους απαντήσουμε, ορθά, κοφτά, ότι τη δική μας τη ζωή, το δικό μας το σήμερα και το αύριο, μόνο εμείς θα τα καθορίσουμε, μόνο εμείς είμαστε ικανοί να τα κτίσουμε.

Δεν κάνει, να εφησυχάσουμε, δεν είναι τού χαραχτήρα μας, να ακολουθήσουμε αυτά που πλασάρουν οι έμποροι της ισοπέδωσης, και της αποχαύνωσης, ούτε, βέβαια, είναι και της ανθρώπινης μας φύσης να αποδεχθούμε ότι τάχατες, αυτοί ξέρουν καλύτερα, για το πώς εμείς θα πρέπει να ζήσουμε τη ζωή
μας.

Δεν κάνει, να εγκλιματισθούμε σε όσα αυτοί, οι όποιοι δυνατοί, θεωρούν σαν αρχές και αξίες τής ζωής, απλά γιατί οι αρχές και οι αξίες τους δεν είναι τίποτες άλλο, από μπούρδες της κακιάς ώρας,
μυθεύματα, που απλά τους επιτρέπουν να διαιωνίζουν την απόλυτη κυριαρχία τους.