Ο συγγραφέας ανασύρει τη λογική του αντι-ηγεμονισμού και της συγγένειας από τα κείμενα των κλασσικών του αναρχισμού, κάνοντας κάτι περισσότερο από το να διερευνήσει τις σχέσεις ανάμεσα στον αναρχισμό και στα νεότατα κοινωνικά κινήματα, όρο που ο ίδιος εισάγει για να περιγράψει τα σύγχρονα μας κινήματα και για να τα διακρίνει από τα νέα κινήματα της αμέσως προηγούμενης περιόδου. Αποκαθιστά με τον τρόπο αυτό τον, παρερμηνευμένο και συκοφαντημένο, αναρχισμό τονίζοντας τον πλέον επίκαιρο και μοντέρνο χαρακτήρα του και τη σημασία που έχει για την "τρίτη μας ευκαιρία".