[...] Το έργο διαιρέθηκε σε τέσσερα μέρη· Εσπερινό, Όρθρο, Θεία Λειτουργία και Παράρτημα με διάφορα μέλη, κυρίως του Καλοφωναρίου.

Οι μελοποιοί των οποίων έργα παρουσιάζονται καταδεικνύουν όχι μόνο την συνέχεια της αγιορείτικης προφορικής και γραπτής παραδόσεως, αλλά και την ποιότητα των μελοποιών. Κάποια νεώτατα μέλη κατεγράφησαν αναλυτικώς για να αναδειχθεί και η ποιότης των φθόγγων που οι συγκεκριμένοι πατέρες έψαλλαν ερμηνεύοντάς τα. Τίποτα π.χ. δεν έχει νά ζηλέψει το Αντίφωνον του Δ΄ ήχου του Συνεσίου Σταυρονικητιανού (+1948) από τον ομόηχο πολυέλεο Δούλοι Κύριον του Ματθαίου Βατοπαιδινού (+1849). Από τους μελοποιούς μάλιστα των οποίων ευτυχίσαμε να έχουμε και ηχογραφήσεις, από το 1960 και πέρα (τμήμα των οποίων σύντομα συν Θεώ θα εκδοθεί), παρατηρούμε την άρρηκτη γραπτή και προφορική σχέση μεταξύ αγιορείτου δασκάλου και μαθητού. [...]

(από την εισαγωγή του βιβλίου)