Σε αντίθεση με τις παραδοσιακές σχολιασμένες εκδόσεις που επιδιώκουν την πληρότητα εμμένοντας στις λεπτομέρειες του κειμένου, αυτό το αφηγηματολογικό υπόμνημα επικεντρώνεται αποκλειστικά στην αφηγηματολογική διάσταση της Oδύσσειας, ρίχνοντας φως στα συμφραζόμενα και στο επίπεδο της μακροδομής. Αξιοποιώντας τα πορίσματα της σύγχρονης αφηγηματολογίας και ομηρικής έρευνας, ανιχνεύει τον ρόλο του αφηγητή και των αποδεκτών της αφήγησης, τις μεθόδους χαρακτηρισμού των προσώπων και την περιγραφή, την εξέλιξη της πλοκής, την εστίαση, καθώς και την αφηγηματική εκμετάλλευση των τυπικών σκηνών. Το υπόμνημα εξετάζει επίσης τη δομή, λειτουργία και σχέση των αφηγηματικών συμφραζομένων με τους λόγους που εκφέρουν συχνά οι χαρακτήρες της πλοκής. Τέλος, αναλύονται θέματα και μοτίβα, τα οποία συνεισφέρουν με έντεχνο τρόπο στη ενότητα αυτού του μεγάλου έπους. Μολονότι η εκπληκτική αφηγηματική τέχνη του Oμήρου αποτελούσε ανέκαθεν αντικείμενο θαυμασμού, αυτό το υπόμνημα αποσκοπεί στο να καταστήσει σαφείς τις τεχνικές που συντελούν σε αυτό το υπέροχο τελικό αποτέλεσμα. Όλα τα αποσπάσματα της αρχαίας ελληνικής μεταφράζονται και όλοι οι τεχνικοί όροι εξηγούνται στο εισαγωγικό γλωσσάρι.