Ιστορίες για ανθρώπους που δε χωράνε
Ιστορίες σαν αυτές που ακούμε τυχαία και μας μένουν για χρόνια μετά

Όταν η Γη και ο Ουρανός γράφονταν με κεφαλαία, κι ήταν ακόμα ερωτευμένο ανδρόγυνο καταχωρισμένο στο ληξιαρχείο του Σύμπαντος, το Σκότος διαφέντευε όλη την πλάση. Ζούσε σ’ ένα αχανές παλάτι φτιαγμένο από μαύρο αχάτη. Από ’κεί αγνάντευε τον κόσμο και κάπου κάπου μαύριζε η καρδιά του... Σήμερα η Μαύρη Τρύπα μπεκροπίνει μοναχή της σ’ ένα κακόφημο μπαρ, γεμάτο αστρόσκονη. Το πρώτο ξαδέρφι της, το σκοτάδι, πέφτει σαν ψιλό αλάτι σε ανοιχτές πληγές, και οι άνθρωποι ξερνούν τις καταχωνιασμένες έγνοιες και τις απιθώνουν στην ποδιά της νύχτας σαν ματωμένα όνειρα. Αναζητούν λύσεις και διεξόδους, μα ψάχνουν βιαστικά, αναποδογυρίζουν και μπερδεύουν πολλά πράγματα μαζί, και τα κάνουνε κουβάρι βαρύ κι αγκαθωτό, που τους τσιμπά μόλις πάνε να πλαγιάσουν. Το πρωί το κρύβουν ή το πνίγουν σε θάλασσες ασχολιών.

Τα παλιά τα χρόνια ο κόσμος ήταν αλλιώς, η φύση άσπιλη κι αγνή σαν ντοκιμαντέρ. Οι άνθρωποι αλληλοσκοτώνονταν μόνο με πέτρες και ρόπαλα. Το ανθρώπινο είδος ήταν χωρισμένο στα δυο, και η Γη δεν είχε περισσότερο Μέσα απ’ όσο Έξω. Στα κλασικά παραμύθια, όποιος έψαχνε λύσεις, χωνόταν σ\' ένα δάσος με νεράιδες, μάγισσες, νάνους και κομπάρσους.

ΤΩΡΑ;
Η μεταπριγκίπισσα θα χωθεί στον παγκόσμιο ιστό του Διαδικτύου και θα ταξιδέψει στη Χώρα των Χιλίων Ψεμάτων μήπως βρει ξεσκονόπανα γι’ αστρόσκονη. Η όχι καλή πριγκίπισσα θα φλερτάρει με το παλικάρι που έπλεκε. Η ξανθιά και το βασιλόπουλο με τα γλυκοφίλητα χείλη θα γυρέψουν ένα πιάτο ζωή. Ο συγγραφέας που σκότωνε τις λέξεις θ’ αρχίσει να παρασκευάζει κρέμες για τις ρυτίδες του μπαμπά, ενώ το Περδόνι θα διηγηθεί ένα παραπόνου παραμύθι...

Για να ξέρετε, αυτό είναι ένα βιβλίο που δε χωράει στις τακτοποιημένες κατηγορίες "μυθιστόρημα", "διήγημα", "παραμύθι", "νουβέλα". Είναι λίγο απ’ όλα. Ανάμεσα στο τικ και στο τακ του ρολογιού, στο τικ και στο τακ της ύπαρξής μας, εκεί που φωλιάζουν οι φόβοι και λαγοκοιμούνται οι επιθυμίες, ο Λύο Καλοβυρνάς [www.lyo.gr] πιάνει το νήμα μυθοπλασίας και καθημερινότητας για να πει είκοσι και μία ιστορίες που θα θέλαμε να ζήσουμε, ιστορίες γι’ ανθρώπους που αναποδογυρίζουν τη ζωή ώστε να δουν τι γράφει στην ανάποδη πλευρά.