Φίλε αναγνώστη,
Πολύ σ\' ευχαριστώ που κρατάς στα χέρια σου και φυλλομετράς αυτό το όμορφο βιβλίο.
Μπορεί να \'χεις ακούσει για τον Ρωμανό το Μελωδό. Έζησε πολλούς αιώνες πριν από εμάς, στα χρόνια τα Βυζαντινά. Έδρασε κυρίως στην εποχή του Ιουστινιανού του Μεγάλου, προερχόμενος απ\' τη Συρία. Ασκήτεψε στο Μοναστήρι της Παναγίας του Κύρου στην Κωνσταντινούπολη. Έλαβε θεία φώτιση και έγραψε ένθεα ποιήματα, που ονομάσθηκαν Ύμνοι και αργότερα Κοντάκια. Έβαζε στην αρχή κάθε Ύμνου μία στροφή, που λέγεται προοίμιο, όπου εκθέτει με συντομία την υπόθεση του Ύμνου. Κι έπειτα μια σειρά από στροφές, που καλούνται Οίκοι. Οι Οίκοι συνδέονται μεταξύ τους με μία Ακροστιχίδα. Ο τελευταίος στίχος του Προοιμίου και των Οίκων είναι σταθερός και ονομάζεται Εφύμνιον (ρεφραίν). Έτσι έχομε το ποιητικό οικοδόμημα και τη μορφή του Ύμνου ή Κοντακίου.
Αλλά και το περιεχόμενο του Ύμνου είναι ουράνιο. Ένας ασκητής και άγιος της εποχής μας, ο Γέροντας Πορφύριος Μπαϊρακτάρης, που έζησε μεταξύ Αθηνών και Αγίου Όρους, έλεγε πως "ο Ρωμανός ήταν όλος μέσα στη χάρη και ό,τι έγραψε είναι τέλειο".
[...]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)