Σε τέσσερις σχεδόν δεκαετίες, από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 μέχρι σήμερα, ο Μανόλης Πρατικάκης, εκδίδοντας δεκαέξι ποιητικά βιβλία και ένα ακόμα, το πιο πρόσφατο, με αφηγηματικά κείμενα, συγκρότησε μια πυκνή, αναγνωρισμένη από την κριτική και το αναγνωστικό κοινό και, κυρίως, συν τω χρόνω διακριτή ποιητική παρουσία.

Στο βιβλίο αυτό, που αποσκοπεί στη συνολική κριτική θεώρηση της ποίησής του, θα αναπτυχθούν τέσσερα αλληλένδετα μεταξύ τους θέματα. Το βασικότερο είναι αφενός η συνόψιση των χαρακτηριστικών των βιβλίων του, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις και τις διαπιστώσεις της λογοτεχνικής κριτικής, αφετέρου ο εντοπισμός και ο σχολιασμός των κατά την κρίση μου ειδοποιών και περισσότερο σημαντικών γνωρισμάτων τους. Το δεύτερο θέμα του βιβλίου είναι η διαγραφή της εξέλιξης της ποίησης του Πρατικάκη καταρχάς από την έκφραση της συλλογικής κατάστασης, ολοφάνερα και προγραμματικά στα δύο πρώτα βιβλία του, όπως την έκφραση, με τα επόμενα βιβλία, της ολοένα και περισσότερο περιγεγραμμένης ατομικής περιοχής, όπως αυτή οριοθετείται από τα πάσης φύσεως βιώματα και τη βιοθεωρία του ποιητή. Το τρίτο θέμα είναι η εξέταση των τρόπων με τους οποίους αναπτύσσεται στην ποίηση του Πρατικάκη το βίωμα της ιθαγένειας ή της εντοπιότητας. Το τελευταίο θέμα που αναπτύσσεται είναι η εξέταση της σχέσης της ποίησης του Πρατικάκη με τα κορυφαία σημεία αναφοράς της νεότερης ποιητικής παράδοσης μας, καθώς το έργο του διακρίνεται για την ικανότητα του δημιουργού του να αφομοιώνει γόνιμα και δημιουργικά τα διδάγματα της νεότερης ποιητικής παράδοσής μας και ιδίως της πρόσφατης νεοτερικής παράδοσης.

Στο πλαίσιο της εξέτασης των τεσσάρων παραπάνω θεμάτων, θα παρατεθούν και θα σχολιαστούν ποιήματα ή αποσπάσματά τους, αντιπροσωπευτικά των κάθε φορά εξεταζόμενων ζητημάτων.