Η αλυσίδα είναι βαριά; Σε στενεύει; Με τον καιρό θα την χαλαρώνω...! Δεν θα πονάς πια... Θα σε λύνω... και εσύ θα \'ρχεσαι κοντά μου στο τζάκι... θα σε σφίγγω στην αγκαλιά μου... και εσύ θα κουρνιάζεις ευτυχισμένη... Ευτυχισμένος...! Το φεγγάρι απόψε μοιάζει λες και έχει ματώσει! Τι αστείο... ε; Είμαι τόσο θλιμμένος... Μικρή μου ζωούλα... Είσαι... ακόμα... άνθρωπος; Θα σε φωνάζω με το όνομα σου. Σαν να μην άλλαξε τίποτα. ΤΙΠΟΤΑ δεν θα επιτρέψω να αλλάξει... όχι... Όλα στον κανονικό τους ρυθμό... όπως πριν... όπως πάντα... Οι δυο μας... μόνο οι δυο μας... για πάντα... Τα μάτια σου... Έχουν το ίδιο χρώμα, την έκφραση... μικρή μου ΠΟΝΑΣ; Σου το \'πα, θα χαλαρώνω την αλυσίδα! Αφού βεβαιωθώ πρώτα... πως δεν θα μου φύγεις... Είμαι υπεύθυνος τώρα για σένα. Η ελευθερία σου μου ανήκει!