[...] Κύριε καθηγητά, επειδή η ζωή έχει πολλά γυρίσματα, εκπλήξεις, φάσεις και αντιφάσεις, ποτέ, μην λες ποτέ. Ο άνθρωπος σ\' όποια ηλικία και νάναι, πάντα έχει ανάγκη από λίγες σταγόνες ανθρωπιάς, ένα χάδι, ένα άγγιγμα στοργικό, ένα χαμόγελο. Τα όνειρα και οι ανάγκες δεν έχουν ηλικία. Μην αρνείσαι εκ των προτέρων τη θαλπωρή που μπορεί να σου επιφυλάσσεται στο μέλλον, το να φοβάται κανείς την αγάπη, είναι σαν να φοβάται την ίδια τη ζωή. Ο άνθρωπος που δεν ερωτεύεται και δεν αγαπάει είναι σαν πεθαμένος. Ο έρωτας κι η αγάπη είναι τα στοιχεία που δίνουν το ενδιαφέρον για όλα τα υπόλοιπα στη ζωή μας. Σίγουρα δεν θα έπρεπε να είναι έτσι η ζωή που ζούμε. Σίγουρα επίσης η περιβαλλοντολογική, η βιολογική κι η πνευματική μας φύση δεν θα έπρεπε διαρκώς να βρίσκονται σε πόλεμο, μεταξύ τους.
[...]
(από τον επίλογο του βιβλίου)