Από τα τσαγκαράδικα στο παλιό Μπουρνάζι στα μεγάλα σαλόνια πυγμαχίας του Λος - Άντζελες. Πόσο σπάνιο, πόσο τραγικό αλλά ταυτόχρονα και πόσο αισιόδοξο είναι το να φέρεις τον τίτλο: "Ολυμπιονίκης - τσαγκάρης";

Ένα βιβλίο βγαλμένο από τη ψυχή του Γιώργου Στεφανόπουλου, του καλύτερου και αξεπέραστου Έλληνα πυγμάχου των τελευταίων δεκαετιών, στο οποίο δεν φοβάται να αποκαλύψει τα πιο ακραία βιώματά του.

Ο Έλληνας "Ρόκυ" περιγράφει τη μοιραία πλοκή της καριέρας του και της ζωής του. Μια συναρπαστική αφήγηση σε παρασύρει να ανέβεις στο ring, να ξεσπάσεις μαζί του, να νιώσεις το αίσθημα της νίκης και της ήττας και από την κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης να ξανακαθίσεις μαζί του στα θρανία. Το μαγικό είναι ότι σου διεγείρει μια ακαταμάχητη επιθυμία να ταυτιστείς, να αγωνιστείς και εν τέλει να νικήσεις μαζί του, δίχως ωστόσο να είχες ποτέ την παραμικρή σχέση με το μποξ.

Το βιβλίο αυτό σε κάνει εξ αρχής να αναρωτιέσαι: πώς ένα παιδί ανοίγει κατά λάθος μια πόρτα και βρίσκεται εκεί όπου έπρεπε να βρίσκεται; Τύχη; Πεπρωμένο; Πόσο μεγάλη είναι σήμερα η κατολίσθηση των αξιών ώστε από τη θριαμβευτική υποδοχή και το γκρέμισμα των τειχών στην αρχαιότητα, φτάσαμε στην απαξίωση ενός Ολυμπιονίκη από μια διαβρωμένη πολιτεία;

Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το βιβλίο αρχαία τραγωδία; Ίσως... το μόνο σίγουρο είναι ότι ο αναγνώστης θα αγωνιστεί, θα πονέσει μέσα και έξω από το ring και στο τέλος θα επιβεβαιώσει ότι "όλα για κάποιο λόγο γίνονται".

Αν και ο ίδιος υπήρξε κορυφαίος αθλητής το βιβλίο που έγραψε δεν αποτελεί ένα αθλητικό λεύκωμα αλλά μια αυτοβιογραφία με καθαρά αφηγηματική μορφή που στόχο έχει να αναδείξει τη φιλοσοφία του αρχαίου αθλήματος που υπηρέτησε αλλά και "χρησιμοποιώντας" τα βιώματα της προσωπικής του ζωής προσπαθεί να αποδείξει ότι οι πυγμάχοι δεν είναι βίαιοι και σκληροί αλλά ευαίσθητοι και δυνατοί.