Το προσωπείο του χρόνου -πρώτο ποιητικό βιβλίο του Βασίλη Μαραγκού- είναι μια περιδιάβαση στο οικείο και αιχμηρό τοπίο της ανθρώπινης διάρκειας. Ποιητικά γυμνάσματα με φιλοσοφική και λυρική διάθεση και "ψελλίσματα της ψυχής" συνοδεύουν το ταξίδι από ένα διαρκώς μεταμορφούμενο παρελθόν, έρμαιο της μνήμης και της λήθης, προς ένα αβέβαιο αλλά αναπόδραστο μέλλον.
Το ποιητικό εγώ, προσκυνητής σ\'ενα αινιγματικό αλλά κατάφωτο τέμενος, επικαλείται την αρωγή του άχρονου και διακηρύσσει την πίστη του στο λόγο της ψυχής. Ο χρόνος ωστόσο παραμένει άτεγκτος φρουρός της ζωής, τιμωρός των λαθών μας και εκκολαπτήριο νέας ζωής.
Τα ποιήματα που προκύπτουν αποτελούν αδιόρατα ίχνη πάνω στο μεταίχμιο δυο κόσμων, εκεί όπου διαδραματίζεται το παιχνίδι της ύπαρξης και όπου κυριαρχεί "Αμείλικτο αρραγές / Το προσωπείο του χρόνου / Κύριος των δυνάμεων / Χειραγωγός των φαινομένων".