Οι προστατευόμενες περιοχές δεν αποτελούν φυσικούς δοκιμαστικούς σωλήνες. Όσες προσπάθειες έγιναν να τις διαχειριστούν απομονωμένες από τις ανθρώπινες δραστηριότητες δεν είχαν καθόλου
ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Οι σύγχρονες αντιλήψεις, περί ενεργούς προστασίας, επιβάλλουν την παρουσία και συμμετοχή των τοπικών πληθυσμών.
Οι προστατευόμενες περιοχές είναι διάσπαρτες σε όλη την Ελληνική επικράτεια με σημαντικές ιδιαιτερότητες και ιδιομορφίες. Οι πολιτικές διαχείρισης τους θα πρέπει να προωθούν την κατάλληλη
έκφραση των τοπικών αναγκών για προστασία του οικοσυστήματος και για την ανάδειξη βιώσιμη ανάπτυξη της περιοχής. Η αποκέντρωση αποτελεί στρατηγική επιλογή στην περιβαλλοντική διαχείριση. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, παραγωγικές και κοινωνικές οργανώσεις, επιστήμονες και ερευνητές όπως και οι περιβαλλοντικές ΜΚΟ συμμετέχουν στα .Σ των φορέων διαχείρισης και καταβάλλεται προσπάθεια για την όσο το δυνατόν πιο ενεργή συμμετοχή τους στη διαδικασία διατύπωσης, λήψης και ελέγχου των σχετικών αποφάσεων.
Η προτεραιότητα για παρεμβατικές περιβαλλοντικές πολιτικές, που δίνεται στις προστατευόμενες περιοχές, δεν σημαίνει ότι εγκαταλείπεται η υπόλοιπη χώρα. Όσο και καλά να προστατεύεται μια περιοχή εάν ο περιβάλλοντας χώρος της δεν βοηθάει, οι προσπάθειες για προστασία θα έχουν περιορισμένη αποτελεσματικότητα. Αντίθετα, η διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών μπορεί να δημιουργήσει τις εμπειρίες, τις τοπικές πολιτικές και τη δυναμική ώστε αυτές οι παρεμβάσεις με την μία ή άλλη μορφή, ανάλογα με τις τοπικές ιδιαιτερότητες, θα διαχυθούν στο σύνολο της Ελληνικής επικράτειας.
[...]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)