"Ο Μανόλης σαν κοίταζε κορίτσι, κοίταζε φιλί. Το τι μπορεί να κρύψει μέσα του ένα απλό φιλί, πόσες ιστορίες, πόσα όνειρα, και πόσα αμίλητα βάσανα, αυτά δεν τα πολυένιωθε ο Μανόλης.

[...] Μην το θαρρέψουμε όμως πάλι πως ο Μανόλης ο Ντελμπεντέρης ήταν πέτρα μοναχή, άστοργος κι άκαρδος..."

Στο μοναδικό μυθιστόρημα του δημοτικιστή Αργύρη Εφταλιώτη, ο νεαρός Μανόλης, "που ονειρεύεται μεγαλύτερους κόσμους από μικρός", αρπάζει μια ευκαιρία και φεύγει για την Αγγλία, με την υπόσχεση πως θα επιστρέψει σύντομα στο νησί, κοντά στη μητέρα του και στη μνηστή του. Καθώς, όμως, αρχίζει να ταξιδεύει σε χώρες και σε πόλεις όπου δραστηριοποιούνται Έλληνες έμποροι της διασποράς, η καινούργια του ζωή τον απορροφά ολοκληρωτικά: "ταξίδευε και πήγαινε ανεμπόδιστα, αξένοιαστα, ασυνείδητα". Γνωρίζει επιτυχίες και αποτυχίες, έχει θυελλώδεις ερωτικές ιστορίες· εκμεταλλεύεται τις περιστάσεις και, με "ακούραστη δουλειά, ακαταπόνετη θέληση, κι ακοίμητη φιλοδοξία", τα καταφέρνει: γίνεται μέγας και τρανός, εγκαθίσταται στο Παρίσι. Κάποτε, ωστόσο, ο "μεθυσμένος νους" του θα ξαναβρεί τη νηφαλιότητα του, και τότε θα νοσταλγήσει την πατρίδα του.