Όσο περνάνε τα χρόνια φεύγουν από κοντά μας και λιγοστεύουν οι άνθρωποι που έζησαν τα τραγικά εκείνα γεγονότα, τόσο πιο πολύ κινδυνεύει να ξεχαστεί και προπαντός να παραποιηθεί και πλαστογραφηθεί η παθητική αντίσταση των αδικοσφαγμένων στα σχέδια του κόκκινου ολοκληρωτισμού. Πουθενά στα σχολικά βιβλία δεν αναφέρεται το έγκλημα των αδελφοκτόνων. Η ενορχηστρωμένη παραπληροφόρηση από τα ΜΜΕ και τον Τύπο και η ραστώνη της επίσημης πολιτείας στα πλαίσια της δήθεν συμφιλίωσης γιγαντώνεται και ο κατά κύριο λόγο αποδέκτης της, η νέα γενιά, σχηματίζει εικόνες τερατογέννεσης των γεγονότων. Εμείς οι απόγονοι των θυμάτων της κομμουνιστικής θηριωδίας, έχουμε χρέος προς τα αθώα θύματα να κρατήσουμε άσβεστη τη θυσία τους, να προστατέψουμε την μνήμη τους από την βεβήλωση, από την καθοδηγούμενη λήθη, από την μεθοδευμένη απάτη. Εμείς τα παιδιά των αδικοσφαγμένων θα προσερχόμαστε ευλαβείς προσκυνητές, όσα χρόνια κι αν περάσουν, στον τόπο των μαρτυρίων και της θυσίας, θα προσκυνούμε τα πάθη τους, θα τους ανάβουμε κερί, θα τους καίμε λιβάνι, θα αποθέτουμε ένα δάκρυ στη μνήμη της και ένα λουλούδι στη θύμησή τους...

Θέλω τέλος να διαβεβαιώσω ειλικρινά όλους, πως τα λόγια αυτά, δεν είναι υστερικές κραυγές μίσους, αλλά λόγια παράπονου και αγωνίας. Είναι λίγα νοητά άνθη, προσφερόμενα στους προσφιλείς μας νεκρούς, που κατατίθενται στον τόπο της θυσίας αλλά και στον τομέα της πληροφόρησης, και που έχουν φυτρώσει από τα δάκρυα ενός μικρού αγοριού, που έπεσαν στη γη για τον άδικο χαμό του πατέρα του...