Ναι, θα το πρότεινα σε φίλο-η μου
18-07-2019 19:02
Υπέρ Ενδιαφέρον, Καθηλώνει, Ανατρεπτικό, Διδακτικό, Γρήγορο
Κατά
Στην Κρήτη, μιας άλλης εποχής, ξετυλίγεται η ζωή των μελών της οικογένειας Φτενούδου. Συναντάμε απαρχαιωμένες και παράλογες παραδόσεις, ήθη και έθιμα και παρουσιάζονται πολύ παραστατικά τα κοινωνικά στερεότυπα και ο ρατσισμός εναντίον των γυναικών. Για τις μικρές εκείνες κοινωνίες, η γυναίκα ήταν ένα άβουλο πλάσμα και κατώτερο ον που πάντα έπρεπε να υπακούει τον άντρα, είτε σύζυγο είτε πατέρα, να ζει υπό την σκιά του άντρα – αφέντη και υπό το καθεστώς της τρομοκρατίας. Δρακόντειοι απαγορευτικοί ηθικοί νόμοι, νομοθετημένοι μισό αιώνα πριν από δυο πολέμους από τον βάναυσο γέρο – Φτενούδο, που καμιά από τις γυναίκες της οικογένειας δεν τολμούσαν να καταπατήσουν. Οι λέξεις αγάπη, έρωτας, φροντίδα, συμπόνια, λέξεις ξένες. Όλοι έπρεπε να λειτουργούν σύμφωνα με τα «ΠΡΕΠΕΙ» του αρχηγού της οικογένειας, αλλά και της κοινωνίας.
Όμως, η αγάπη και ο αληθινός έρωτας δεν υπολογίζουν τίποτα και κανέναν. Χωράνε ακόμη και μέσα από χαραμάδες και ανθίζουν ακόμη και στα χαλάσματα. Οι δυο αδελφές, η Ερατώ και η Αικατερίνη, κατάφεραν να ορθώσουν το ανάστημά τους και να διεκδικήσουν το μερίδιο της αγάπης και της ευτυχίας που τους αναλογούσε στην ζωή.
Η Αικατερίνη, έφτιαξε την ζωή της όπως εκείνη ήθελε καταπατώντας την ιεραρχία του γάμου, καθώς είχε δυο αδελφές μεγαλύτερες από εκείνη, την Ασπασία και την Εργίνη. Η Εργίνη τυφλά προσηλωμένη στην οικογενειακή παράδοση δεν είχε κανένα περιθώριο να αναμειχθεί στα ανθρώπινα όνειρα και να ελπίσει οτιδήποτε για λογαριασμό της, εφόσον ερχόταν δεύτερη στην ιεραρχία μετά την Ασπασία. Η πρωτότοκη Ασπασία είναι γεροντοκόρη, η προσωποποίηση της κακίας, μοχθηρίας, ζήλιας, πιστό αντίγραφο και άξιος αντικαταστάτης του μακαρίτη Μιχαήλου Φτενούδου, αυτοανακηρύσσεται αρχηγός, αναλαμβάνει τα ηνία της οικογένειας και αυτόματα καταδικάζει και τις υπόλοιπες αδελφές της σε έναν οικιακό εγκλεισμό χωρίς αγάπη, αισθήματα, γάμο, οικογένεια, παιδιά.
Η Πηνελόπη είναι το στερνοπούλι της οικογένειας, το γλυκό αυτό «Τέρας», που παρά την δυσμορφία της και το αργό μυαλουδάκι της, παρά το γεγονός ότι δεν αγαπήθηκε ούτε από την ίδια της την μάνα αλλά μόνο από την Ερατώ, είναι ίσως ο πιο αξιαγάπητος χαρακτήρας της ιστορίας.
Τέλος, η Ερατώ θα ζήσει έναν αναπάντεχο αλλά παράνομο έρωτα, ο οποίος θα την στιγματίσει για την υπόλοιπη ζωή της και θα χαράξει ένα δύσβατο μονοπάτι. Πόσο πόνο και πόση ταπείνωση μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος; Όταν η φλόγα της ελπίδας σβήσει και πάψεις να αγωνίζεσαι και να παλεύεις, τότε μόνο τελειώνουν όλα. Και οι τίτλοι τέλους πέφτουν, αφήνοντάς σου μια πικρή γεύση, ένα αίσθημα αδικίας και ένα αναπάντητο «γιατί».
* Ο έρωτας είναι προνόμιο της νιότης, χρειάζεται τα δώρα της ομορφιάς και τα φτερά της. ------------> σελίδα 107
** Οι κατεστραμμένοι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι γιατί ξέρουν ότι μπορούν να επιζήσουν. -----------------> σελίδα 168
Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;
Ναι
/
Όχι