Το "Δέρμα" του Κούρτσιο Μαλαπάρτε γράφτηκε αμέσως μετά το Καπούτ, του οποίου αποτελεί ένα είδος συνέχειας, αφού τέλειωσε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Εκτόξευσε στα ύψη τη διασημότητα του Μαλαπάρτε και έγινε το εμβληματικό του αριστούργημα. Ενώ το Καπούτ εκθέτει με απίστευτη σκληρότητα το αδιέξοδο ενός ευρωπαϊκού κόσμου που έχει χάσει την ανθρωπιά του, το "Δέρμα" δείχνει έναν πιο περιορισμένο κόσμο, τον ιταλικό, που προσπαθεί να ανακτήσει αυτή την ανθρωπιά με χίλιους δυο τρόπους. Ο Μαλαπάρτε επιλέγει τον λαό της Νάπολης, λαό ταλαιπωρημένο, πεινασμένο, θρησκόληπτο, εκπορνευμένο, πάμφτωχο (δεν είναι τυχαία η ύπαρξη της εγκληματικής Καμόρας στη Νάπολη, όπως της Μαφίας στη Σικελία. οι εγκληματικές οργανώσεις γεννιούνται μέσα σε καθεστώς έσχατης ένδειας), αλλά έναν λαό που παλεύει με έναν σχεδόν ποιητικό τρόπο να επιβιώσει όπως μπορεί.