Η φιλοσοφική θέση που πολεμούσα πριν από είκοσι χρόνια ήταν κυρίως η χαϊντεγγεριανή θέση στις γαλλικές της παραλλαγές (Ντερριντά, Λακού-Λαμπάρτ, Νανσύ, καθώς επίσης Λυοτάρ), δηλαδή η αναγγελία του ανεπανόρθωτου τέλους της φιλοσοφίας υπό τη μεταφυσική της μορφή, και η θεώρηση των τεχνών -της ποίησης, της ζωγραφικής, του θεάτρου- ως υπέρτατου καταφυγίου για τον στοχασμό. Η "πλατωνική χειρονομία" μου συνίστατο στην επανεπιβεβαίωση της δυνατότητας της φιλοσοφίας σύμφωνα με το απαρκτήριο νόημά της, δηλαδή στη διάρθρωση, ασφαλώς τροποποιημένη, ενός μείζονος τριπτύχου αποτελούμενου από τρεις κατηγορίες: το είναι, το υποκείμενο και την αλήθεια. [...]

Σήμερα, βασικοί αντίπαλοί μου δεν είναι πλέον οι ίδιοι. Σε μια από τις τελευταίες συναντήσεις μου με τον Ντερριντά -είχαμε συμφιλιωθεί-, εκείνος μου είχε πει: "Σε κάθε περίπτωση σήμερα έχουμε τους ίδιους εχθρούς". Ήταν πέρα για πέρα ακριβές. Ο στόχος του δεύτερου Μανιφέστου δεν είναι πλέον το ξεπέρασμα της Μεταφυσικής σύμφωνα με το σχήμα της αποδόμησης. Στο στόχαστρο βρίσκεται μάλλον η ανασυγκρότηση [...] ενός μορφώματος που μοιάζει με άγονο δογματισμό [...] Γι\' αυτό υπογραμμίζω πάντοτε το τρίπτυχο του είναι, του υποκειμένου και της αλήθειας σε αναφορά με την πραγματική του εμφάνιση, με την παρατηρούμενη δράση του στον κόσμο. [...] Ας πούμε ότι ένα Μανιφέστο για τη συνεχιζόμενη ύπαρξη της φιλοσοφίας (ενάντια στο πάθος περάτωσής της) το διαδέχεται ένα Μανιφέστο αφιερωμένο στην επαναστατική της ευστοχία.

Αλαίν Μπαντιού


Θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος, μαθηματικός, πολιτικός αγωνιστής, ο Alain Badiou είναι μια από τις κορυφαίες μορφές της σύγχρονης φιλοσοφίας. Τα δύο μνημειώδη έργα του "Είναι και συμβάν" και "Λογικές των κόσμων" αποτελούν σταθμούς στη σύγχρονη σκέψη. Έχουν καταγραφεί πλέον ως το μείζον εγχείρημα συνολικού επαναπροσδιορισμού της φιλοσοφίας καθεαυτής όσο και των σχέσεών της με την επιστήμη, την πολιτική, την τέχνη και τον έρωτα ως πεδία παραγωγής αληθειών και ως "γενολογικές διαδικασίες". Η απήχηση του έργου του είναι τεράστια τόσο στην Ευρώπη όσο και στα αμερικανικά πανεπιστήμια και στα πολιτικά κινήματα της Λατινικής Αμερικής. Είναι καθηγητής στην Ecole Normale Superieure και ιδρυτής του CIEPFC (Διεθνούς Κέντρου Μελετών της Σύγχρονης Γαλλικής Φιλοσοφίας).