Στις 13 Δεκεμβρίου 1967, ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος προσπάθησε ν\' ανατρέψει το καθεστώς της 21ης Απριλίου. Δεν το κατόρθωσε. Μόλις 16 ώρες αφού ξεκίνησε από το Τατόϊ με σκοπό να τεθεί επικεφαλής μονάδων Στρατού στην Βόρειο Ελλάδα, όλα είχαν τελειώσει γι\' αυτόν. Το μόνο που του είχε απομείνει από το βασίλειό του, ήταν ένα αεροπλάνο στο αεροδρόμιο της Καβάλας, μέσα σε μιαν ηλεκτρισμένη νύχτα καταιγίδας. Όταν οι ρόδες εκείνου του "Γκρούμαν Γκολφ Στρημ" άφησαν το "έδαφος κι άρχισαν να σηκώνονται στον αέρα", από κάτω τους -χωρίς να το συνειδητοποιεί κανείς μέσα στην φορτισμένη ατμόσφαιρα- γκρεμιζόταν ένας Θρόνος. Στην στιλπνή από την βροχή και τα φώτα άσφαλτο του διαδρόμου απογειώσεως, εγράφετο ο δραματικός επίλογος μιας Δυναστείας, που με μικρά χρονικά διαλείμματα, εβασίλευσε στην Ελλάδα ενάμιση αιώνα.

Πέραν των αγαθών προθέσεων, ήταν σωστή η κίνησις του Κωνσταντίνου; Πολλές απόψεις διατυπώθηκαν έκτοτε, σε συνδυασμό με τον ατυχή τρόπο που σχεδιάστηκε η βασιλική ανταρσία. Πάντως, από την στιγμή που ο Βασιλεύς εγκαταστάθηκε στην ιταλική πρωτεύουσα, κατεβλήθησαν προσπάθειες από ορισμένους, για να διασωθεί ο θεσμός της βασιλείας και να επιστρέψει ο Κωνσταντίνος. Ένα περίεργο σκάκι επαίζετο μεταξύ Αθηνών-Ρώμης.

Πρωταγωνιστικό ρόλο σ\' εκείνες τις προσπάθειες, διεδραμάτισε ο ίδιος ο αρχηγός της Επαναστάσεως Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο οποίος όμως βρισκόταν ανάμεσα σε συμπληγάδες. Από την μια πλευρά, είχε ν\' αντιμετωπίσει την αδιαλλαξία και εχθρότητα κατά του Στέμματος των κατωτέρων αξιωματικών, κι απ\' την άλλη, προσέκρουε στην δυσπιστία και καχυποψία του Κωνσταντίνου. Η αποτυχία του κινήματος στο Ναυτικό, θα ετίναζε στον αέρα όλες τις προσπάθειες και θα ναρκοθετούσε την Βασιλευομένη Δημοκρατία. Τα παρασκήνια αυτής της περιόδου, από την 13η Δεκεμβρίου 1967 μέχρι του Μαΐου 1973, καταγράφονται -με προσπάθεια αντικειμενικότητας- σ\' αυτό το ιστορικό αφήγημα...