Δεν πρόκειται για το τελευταίο βιβλίο του Βρετανού συγγραφέα. Αυτό σε επόμενη παρουσίαση. Το Solar αποτελεί ένα βιβλίο, που με συνάρπασε αρκετά, τόσο ώστε να θελήσω να το παρουσιάσω. Η άποψη μου για τους ΜακΓιούαν ΝτεΛίλο, είναι οτι πρόκειται για χαρισματικούς τεχνοκράτες της συγγραφής, με βιβλία, που θυμίζουν σε αντιστοιχία και αναλογία, επιχειρηματικά πλάνα, γεμάτα «βιβλία δεδομένων», «έρευνες αγοράς για το προϊόν» αλλά και πιο καινούργια μοντέλα, συλλογής και ανάλυσης πληροφόριών, των «γιατί και θέλω του πελάτη» και κατανόησης των λόγων που τον οδηγούν στη συσχέτιση με το προϊόν. Δομημένοι συγγραφείς, με μεστό, αλλά αν και τεχνικά άρτιο, συναισθηματικά ψυχρό σαν ατσάλι λόγο, αυτοί οι δύο συγγραφείς, αντιπροσωπεύουν για μένα τον «θαυμαστό κόσμο» που έρχεται και αρνούμαι να ανήκω συναισθηματικά και διανοητικά. Δεν παύουν όμως να είναι τεχνίτες της γλώσσας και ειδικά ο ΜακΓιούαν, προτού ασχοληθεί με οποιοδήποτε θέμα, το αναλύει και προετοιμάζεται επ’ αυτού εξονυχιστικά, σε σημείο, να πιστεύω οτι αποτελεί κάποια μορφή ψυχαναγκασμού η προετοιμασία του για το επόμενο βιβλίο.

Στο Solar καταπιάνεται με την ζωή ενός νομπελίστα φυσικού, που έχει εδραιώσει την καθημερινότητα του, σε μαι παρατήρηση στην θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν και συνεχίζει να δρέπει τους καρπούς μιας δουλειάς που τελείωσε, πριν τα είκοσι έξι του χρόνια. Μεσήλικας πια ειδικεύεται στα διαζύγια, στην ηδονή του φαγητού και το ανικανοποίητο της επιθυμίας, να μην είναι μόνος, αλλά να διατηρεί την απόλυτη ανεξαρτησία σε επίπεδο επιλογών, τρόπου ζωής όσο και σχέσεων. Ο Μπίαρντ, καθώς παρατηρεί τη διάλυση του πέμπτου γάμου του και τον εξευτελισμό του από την τελευταία σύζυγο του, βρίσκεται μέσα από μια σειρά ατυχών γεγονότων, να αντικρίζει το οικολογικό προφίλ ενός μεταπτυχιακού του υπότροφου, σαν τη διέξοδο από την παραζάλη και τη χαύνωση της μετανομπελικής ζωής του. Το μεγάλο πρόβλημα, είναι ο τι ο υπότροφος, έχει γίνει και εραστής της γυναίκας του και ακόμη χειρότερα, ο τι ένα τυχαίο γεγονός, /ατύχημα θα τον οδηγήσει στο θάνατο.

Ο ΜακΓιουαν που σκιαγραφεί το επιστημονικό προφίλ του Μπίαρντ αλλά και τον κόσμο των επιστημονικών ινστιτούτων και των κρατικών επιχορηγήσεων, με γλαφυρότητα και ακρίβεια, θίγει παράλληλα, την έλλειψη αποφασιστικότητας, από την επιστημονική κοινότητα, μπροστά στα φαινόμενα υπερθέρμανσης του πλανήτη και επιχειρηματολογεί μέσω των ηρώων, του με θεωρίες και επιχειρήματα, που δείχνουν οχι απλά ένα συγγραφέα, με οικολογική συνείδηση, αλλά ένα συγγραφέα που έχει ενημερωθεί σε σειρά επιστημονικών θεωριών. Ο χαρακτήρας που έχει το βιβλίο ως επίκεντρο, είναι γυναικάς, εγωιστής, μονήρης και μονόχνοτος, υπολογιστής και λάτρης των ευκαιριών. όταν στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, τον ανακαλύπτουμε, να έχει σφετεριστεί αλλά και εξελίξει την ιδέα του νεκρού πρώην μεταπτυχιακού φοιτητή του, δεν γνωρίζουμε, αν πρέπει αν τον συγχαρούμε για το επιστημονικό θάρρος του η την αλητεία, να εξελίξει κάτι, χωρίς να αναφέρει οτι το απέρριπτε μετά βδελυγμίας όταν του προτάθηκε αρχικά ως ιδέα. Η μαεστρία του ΜακΓιούαν, έγκειται στο οτι αφού αναπτύξει την αλλαγή στην ζωή του Μπίαρντ,όταν μετά από ψυχολογικούς εκβιασμού, θα γίνει πατέρας, μέσα από μια ελεύθερη σχέση, αν και είναι εναντίον των παιδιών, αναπτύσσει παράλληλα την επιχειρηματική του επιτυχία και την προετοιμασία του, να αλλάξει τον ενεργειακό χάρτη της υφηλίου. Μέσα από συναισθηματικές εντάσεις, αναδρομές και εσωτερικούς μονολόγους, ο ήρωας του βιβλίου παραμένει υπολογιστής και βαδίζει προς την επερχόμενη δόξα έχοντας πείσει τον εαυτό του οτι όλο το ενεργειακό έργο είναι δικό του δημιούργημα. Σε ένα εκπληκτικό φινάλε, με ένα διάλογο ξυράφι, μεταξύ ενός δικηγόρου, εκπροσώπου του παλιού του ιδρύματος στην Μ. Βρετανία και του ίδιου του Μπίαρντ και του συνεργάτη του,στη βιομηχανία ενέργειας, νομίζεις ο τι παρακολουθείς δικαστικό θρίλερ. Ένας παλιός γνώριμος για τους αναγνώστες του βιβλίου, ως από μηχανής θεός θα φέρει την ισορροπία και την θεία δίκη, αλλά το τέλος παραμένει, ρευστό,όσο και ζοφερό, με τον Μακ Γιουαν, να έχει πραγματικά βουτήξει την πένα του στο ξύδι και να τιμωρεί τον κεντρικό ήρωα, ακόμη και όταν πάει να διαφανεί μαι μικρή ακτίδα αισιοδοξίας.

Το Solar είναι ένα βιβλίο, γύρω από την τεχνολογία και τη σωστή χρήση της, στην αξιοποίηση των ενεργειακών πηγών, αλλά και ένα βιβλίο, γύρω από τον άνθρωπο, τα προαιώνια θέλω του, τον φόβο μπροστά στη μοναξιά, την αξία της συντροφικότητας, αλλά και το τέλος της ματαιοδοξίας και του εγωισμού. Ένα βιβλίο, που αξίζει να διαβάσετε.