Καλό βιβλίο με θέμα την μετανάστευση και τους πρόσφυγες στην χώρα της Αυστραλίας την δεκαετία του 1950,παράλληλα με την ιστορία της ηρωίδας.Καλογραμμένο βιβλίο,αλλά δεν μου έδωσε κάτι,πιθανόν γιατί έχω διαβάσει παρόμοιες ιστορίες.Παρ'όλα αυτά διαβάζεται εύκολα και γνωρίζουμε τον τρόπο διαβίωσης των μεταναστών με τον ρατσισμό εκείνης της εποχής,αλλά και την άθλια ζωή των προσφύγων.

Αν και δοσμένη από άντρα η ιστορία της Κατερίνας στην Αυστραλία δεν κουράζει καθόλου και διαβάζεται μονορούφι. Η ζωή των Ελλήνων μεταναστών στην Αυστραλία μέσα από την ιστορία της Κατερίνας και όλων των δυσκολιών που αντιμετώπισε από τη στιγμή που πάτησε το πόδι της στην Αυστραλία με το καράβι. Υπέροχη ιστορία που δείχνει τη δύσκολη ζωή των μεταναστών σ' έναν ξένο τόπο, ένα θέμα τόσο επίκαιρο, την υπομονή, τη δύναμη να υπερπηδήσουν όλες τις δυσκολίες πόσο μάλλον για μια γυναίκα. Καθόλου κουραστικό, απλό και καλογραμμένο με αισιόδοξο τόνο.

Να ξεκινήσουμε από τα καλά; Η αρχή και το τέλος του βιβλίου είναι πρωτότυπα και καλογραμμένα. Ο συγγραφέας ασχολείται με ένα θέμα που ταλανίζει κι εμάς χρόνια τώρα: τη μετανάστευση και το πόσο ανεπιθύμητοι νιώθουν οι ξένοι που αγωνίζονται να ζήσουν ένα καλύτερο αύριο κι όταν δεν μπορούν να το σκάσουν από τη χώρα τους προτιμούν να παίξουν το κεφάλι τους κορόνα γράμματα και να επιβιβαστούν σε ένα σαπιοκάραβο παρά να μείνουν στην πατρίδα τους και να πεθάνουν. Δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι και η Αυστραλία αντιμετωπίζει ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα, μιας και είναι μια απομακρυσμένη ήπειρος και το δουλεμπόριο γίνεται μέσω νοτιοανατολικής Ασίας (Ιάβα κλπ.). Ο συγγραφέας έχει μελετήσει το φαινόμενο και δίνει στεγνά τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης στα μεταναστευτικά κεντρα, την άσχημη συμπεριφορά των γηγενών στους μετανάστες (τότε) και τα παιδιά τους και στους πρόσφυγες σήμερα. Πόση διαφορά υπάρχει από εκείνες τις συνθήκες μέχρι τις σημερινές!

Η Κατερίνα Βάσσου, δικηγόρος, ασχολείται με ένα είδους Νομική Βοήθεια για μετανάστες, κόρη και η ίδια προσφύγων, οπότε έχει ζήσει από πρώτο χέρι τις κακουχίες, τον διωγμό, την έλλειψη αγάπης και φροντίδας από τους ντόπιους. Ένα βράδυ συναντά στο δρόμο της ένα φοβισμένο 10χρονο αγόρι που το έσκασε από το κέντρο υποδοχής και οι πληγές στην πλάτη του από τους "φύλακες" του κέντρου την κάνουν να το κρύψει σπίτι της, να έρθει σε επαφή με ανθρώπους που φυγαδεύουν αθώα παιδιά κι όταν την ανακαλύψουν να κλειστεί στη φυλακή. Ανθρώπινοι χαρακτήρες, πραγματολογικά στοιχεία, αγάπη και ενδιαφέρον για ένα αθώο πλάσμα είναι τα δυνατά σημεία του βιβλίου.

Το μειονέκτημα είναι ότι για να ζήσουμε αυτήν την περιπέτεια πρέπει να διαβάσουμε ΟΛΟ το παρελθόν της Κατερίνας, που έρχεται με τη μητέρα της από την Κύπρο στην Αυστραλία για να δουλέψουν με τον πατέρα της Κατερίνας. Μόλις φτάνει το καράβι στο λιμάνι, η μητέρα της Κατερίνας δεν αποβιβάζεται, διαπιστώνοντας ότι έκανε ένα μεγάλο λάθος και ότι ο γάμος της δεν πρόκειται να φτιάξει ποτέ. Έτσι τους εγκαταλείπει για τον λογιστή του πλοίου και γυρίζει μαζί του στην Κύπρο. Η Κατερίνα πρέπει να μεγαλώσει ουσιαστικά μόνη της, μιας και ο πατέρας της δεν μπορεί να την αγαπήσει και γενικά να σταθεί στα πόδια του μετά το κάζο που έπαθε από τη γυναίκα του. Διαβάζουμε για το πώς μεγαλώνει η Κατερίνα, πώς της συμπεριφέρονται τα άλλα πιαδιά στο σχολείο, για τον πρώτο της έρωτα που, για να αποφύγει να πολεμήσει στο Βιετνάμ, κρύβεται ακόμη κι από κείνη κι έτσι μεγαλώνει μόνη της το παιδί τους. Ώσπου συναντά έναν γνωστό δικηγόρο που αναγνωρίζει το παιδί της και τη βοηθά να ξεκινήσει καριέρα στη νομική. Στη συνέχεια γνωρίζουμε και τη ζωή της κόρης της Κέιτ, Τζουλιέτ, κι ένα ένα τα κομμάτια του παρελθόντος έρχονται κι ενώνονται στο σήμερα. Το κείμενο δεν παύει να είναι καλογραμμένο, αλλά προσωπικά έχω διαβάσει πολλές τέτοιες ιστορίες οπότε δε με τράβηξε ιδιαίτερα. Παρ' όλ' αυτά το βιβλίο μου άρεσε μόνο και μόνο για το καίριο θέμα που διαπραγματεύεται και για τη γραφή του.