"Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα πριγκιπόπουλο που το έλεγαν Χριστιανό-Γουλιέλμο-Φερδινάνδο-Αδόλφο-Γεώργιο και που δεν θα γινόταν ποτέ βασιλιάς της Δανίας... Και ήταν και μια χώρα που την έλεγαν Ελλάδα, που είχε έναν θρόνο και που δεν είχε βασιλιά..."

Κάπως έτσι ξεκινά το μυθιστόρημα της βασιλικής δυναστείας της Ελλάδας. Μία πορεία που ξεκινά τον Μάρτιο του 1863 στην Κοπεγχάγη και τελειώνει στις 13 Δεκεμβρίου του 1967 στην Αθήνα.

Το βιβλίο αυτό δεν είναι ένα ακόμη χρονικό της σύγχρονης Ελλάδας, ούτε μία προσπάθεια αγιοποίησης προσώπων, όπως σημειώνει στον πρόλογο η συγγραφέας του, Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου. Είναι η αφήγηση της ιστορίας μίας οικογένειας, με πρωταγωνιστές βασιλιάδες, βασίλισσες, τσάρους, τσαρίνες, πρίγκιπες, πριγκίπισσες, Μεγάλους Δούκες και Μεγάλες Δούκισσες, με τα προτερήματα και τα ελαττώματα που έχει κάθε άνθρωπος, με τα μυστικά που ορισμένες φορές είναι ανομολόγητα. Μία ιστορία που, αν δεν ήταν πραγματική, θα μπορούσε να αποτελέσει το συναρπαστικό σενάριο μιας κινηματογραφικής ταινίας περιπέτειας, δράσης, μυστηρίου, πολέμων, έρωτα και μίσους.