Η σκλαβιά σ\' όλες της τις μορφές είναι το πρώτο θέμα προβληματισμού των Φευγάτων, με αναφορές στη σχέση του ανθρώπου με τη φύση και την εξάρτησή του από αυτή. Ο πυρήνας όμως του περιεχομένου τους είναι η σύγκριση των παλαιότερων εποχών με τη σύγχρονη. Των εποχών των ιδανικών, των αξιών, των αρχών και των στόχων, που ενέπνεαν τους νέους και χαλύβδωναν τη θέλησή τους για την επίτευξή τους. Αυτούς τους νέους εκφράζει, στους Φευγάτους, o Σηφαλιός από το χωριό Ασπρουγιά της Τουρκοκρατούμενης Κρήτης του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα. Στις παλιές εποχές υπήρχαν έγκριτοι, πατριαρχικοί άνθρωποι, που ενσάρκωναν αυτά τα ιδανικά και γίνονταν πρότυπα στους νεώτερους. Υπάρχουν σήμερα τέτοιοι άνθρωποι, αντάξιοι εκείνων, ή μήπως, καθώς φεύγουν αυτοί από τη ζωή, φτωχαίνει ολοένα και περισσότερο η ανθρώπινη κοινωνία από μορφές, που θα μπορούσαν να της εγγυηθούν ένα αισιόδοξο μέλλον; Πόσο φοβίζει τους σύγχρονους σωστούς ανθρώπους το γεγονός ότι, οι μεγάλοι Φευγάτοι δεν αφήνουν στο πόδι τους μεγάλους Απομεινάρηδες, κι έτσι μένουν οι ανθρώπινες κοινωνίες στο έλεος συρφετού ηθικώς σακάτηδων μικρανθρώπων, αναρριχομένων μάλιστα, με πολλή άνεση, στα εξουσιαστικά πόστα τους;