«Αύριο τέτοια ώρα θα έχω αυτοκτονήσει. Δε βρίσκω κανένα λόγο να βρίσκομαι παραπάνω εδώ πάνω. Όποιους λόγους είχα, φρόντισα να τους αφήσω πίσω μου. Όλους εκτός από έναν, την προσμονή του θανάτου, τη γλυκιά ελπίδα πως όλα αυτά θα τελειώσουν, πως θα πάψω και ‘γώ να υποφέρω από τις ζαλάδες της ύπαρξης. Μου ’ρχονται πολύ συχνά τελευταία και δε μπορώ να τις αποφύγω με τίποτα, όσο κι αν το προσπαθώ. Δεν το κάνω από αγένεια, δεν είναι του χαρακτήρα μου να φέρομαι άσχημα σε κάποιον που θέλει να μου κάνει παρέα. Απλώς δεν θέλω να αισθάνομαι άρρωστος»...
Κάπως έτσι ξεκινά το 24ωρο ενός ανθρώπου που έζησε ό, τι ήθελε να ζήσει και τώρα θέλει να πεθάνει με τον τρόπο που εκείνος θέλει να πεθάνει. Μέσα από τις αναμνήσεις του. Θα τα καταφέρει ή θα στρέψει τον εαυτό του ενάντια στην ίδια του τη βούληση;...