[...] Γράφοντας αυτό το έργο ανατρέξαμε σε όλες τις περί Αλώσεως ιστορικές πηγές και μαρτυρίες αναζητώντας την αλήθεια των γεγονότων και προσπαθώντας να αποφύγουμε τις ουσιαστικά ανούσιες υπερβολές. Και πράγματι, η Αυτοκρατορία στο ξεψύχισμά της έδειξε τέτοια γενναιότητα και θάρρος που κατέστησε κάθε υπερβολή, περιττή για την αφήγηση. Ο καθένας από τους χρονογράφους της Αλώσεως, έγραψε από τη δική του οπτική γωνία άλλοτε υπερτονίζοντας το ρόλο κάποιων από τους πρωταγωνιστές κι άλλοτε παραθεωρώντας ακόμα και σημαντικά ιστορικά γεγονότα. [...]
Αφηγήσεις για την Άλωση ωστόσο γράφτηκαν κι από δυτικούς κάποιοι από τους οποίους, όπως ο Νικολό Μπάρμπαρο και ο αρχιεπίσκοπος της Λέσβου Λεονάρδος ο Χίος, υπήρξαν μάλιστα αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων. [...]
Ειλικρινά, η μετάφραση από το λατινικό πρωτότυπο, της Επιστολής του Λεονάρδου του Χίου υπήρξε έργο χρονοβόρο και επίπονο. Επιδοθήκαμε σε αυτό, πιστεύοντας ότι είναι πολύ χρήσιμο για την εθνική μας αυτογνωσία, να μπορέσουμε να δούμε τα περί της Αλώσεως γεγονότα και μέσα από το βλέμμα ενός Γενουάτη καθολικού αρχιερέα, ο οποίος δεν στάθηκε απλώς μάρτυς των εξελίξεων αλλά τουναντίον πολέμησε με γενναιότητα και θάρρος υπερασπιζόμενος τη Βασιλίδα των Πόλεων, της οποίας την άλωση θρήνησε. [...]

(από τον πρόλογο του βιβλίου)