Αν για την πολιτική λέγεται συχνά ότι είναι η "τέχνη του εφικτού", τότε η ποιμαντική της σύνολης ανθρώπινης ύπαρξης είναι η τέχνη του ανέφικτου (χωρίς εισαγωγικά). Και αυτό διότι ένας άνθρωπος που επωμίζεται το βαρύ φορτίο του ποιμένα επιχειρεί όσα είναι κατορθωτά μόνο με την Χάρη του Αγ. Πνεύματος. Αυτή είναι η μόνιμη ελπίδα και η μόνιμη-γόνιμη οδύνη του: η διαλεκτική δύναμης-αδυναμίας, την οποία βιώνει ο κληρικός στην ποιμαντική του δράση.

Οι ομιλίες και τα κείμενα του βιβλίου αυτού αποτελούν μία προσωπική κατάθεση. Επιχειρούν να συνδυάσουν τη βαριά ποιμαντική ευθύνη με την ελπίδα, τα θεολογικά κριτήρια με τη σύγχρονη επιστήμη του ψυχισμού, τον μεταμοντέρνο κόσμο των ραγδαίων αλλαγών με τα αμετάθετα ερωτήματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Η προσωπική αυτή κατάθεση έχει και έναν άλλο στόχο: να εντάξει στην ποιμαντική δράση της Εκκλησίας μας το σημαντικό θέμα της ερμηνείας του απαιτητικού και πολύπλοκου κόσμου που μας περιβάλλει.