Ο συγγραφέας περιγράφει την Κωνσταντινούπολη τη νύχτα, τον κόσμο των τραβεστί, την υποκρισία και το ψέμα των θρησκόληπτων και συντηρητικών κατοίκων της πόλης. Σε κανένα σημείο δεν γίνεται προκλητικός ή χυδαίος. Με όπλο του το χιούμορ παραμένει αντικειμενικός αφηγητής. Ως άριστος ψυχολόγος περιγράφει με αξεπέραστο τρόπο τα ψυχικά χαρακτηριστικά του δράστη και του συνεργού του καθώς και τα κινητρά τους. Κι όπως και στο "Φονικό Φιλί" έτσι και σε αυτό το βιβλίο ο συγγραφέας αφήνει τον αναγνώστη με μία γλυκιά γεύση στην ψυχή. Δεν το κάνει, όμως, για να έχει η ιστορία του αίσιο τέλος. Αυτή η γλυκιά γεύση είναι η αγωγή που πρέπει να ακολουθήσει το σώμα και η ψυχή του ήρωα της ιστορίας και κατ' επέκταση του αναγνώστη για να επουλωθούν οι πληγές που προκάλεσε η αποκάλυψη των κινήτων του δράστη.

Ένα πτώμα τραβεστί που αναγγέλεται στην τρίτη σελίδα μιας εφημερίδας τραβάει την προσοχή του πρωταγωνιστή των ιστοριών του Μεχμέτ Μουράτ Σομέρ, μόνο και μόνο για να αρχίσει να ανακαλύπτει κι άλλες τέτοιες ειδήσεις, που καταλήγουν σε μια αλυσίδα φόνων από τον ίδιο serial killer! Τραβεστί που τα αντρικά τους ονόματα είναι τα ονόματα των προφητών που αναφέρονται στο Κοράνι τραβούν την προσοχή του δολοφόνου και σκοτώνονται ακριβώς με τον τρόπο που αναγράφεται στο βιβλίο αυτό! Η δεύτερη ιστορία του τραβεστί-ντετέκτιβ είναι εδώ!Ο ανώνυμος αφηγητής της ιστορίας είναι ένας γοητευτικός προγραμματιστής υπολογιστών το πρωί και μια πανέμορφη, προκλητική τραβεστί το βράδυ, με δικό της gay club και αυστηρούς κανόνες και για τους πελάτες και για τα «κορίτσια» της. Έχει ολοκληρωμένη και συγκροτημένη προσωπικότητα κι όσο αθώο τον βλέπεις τόσο καλά μπορεί να σε εξοντώσει στο δευτερόλεπτο χάρη στις πολεμικές τέχνες που γνωρίζει! Κι όλα αυτά στην Κωνσταντινούπολη, την ουσιαστική πρωτεύουσα της Τουρκίας, με τον μουσουλμανικό νόμο πάνω από τα κεφάλια όλων των πολιτών της. Το κείμενο, χωρίς να γίνεται πουθενά χυδαίο, περιγράφει με ωμότητα τις συνήθειες και τα σεξουαλικά ενδιαφέροντα ευυπόληπτων κατά τα άλλα, παντρεμένων και διάσημων αντρών της Πόλης. Ο πρωταγωνιστής μάλιστα έχει καταπληκτικές και διορατικές παρατηρήσεις πάνω στο αντρικό φύλο και τα βίτσια που ικανοποιούν την ερωτική λίμπιντο.

Σε αυτό το μυθιστόρημα, η Πονπόν, με το βαπτιστικό όνομα Ζαχαρίας, από φόβο ότι θα είναι η επόμενη στη λίστα του δολοφόνου, συγκατοικεί με τον πρωταγωνιστή μας, δημιουργώντας του έναν πονοκέφαλο άνευ προηγουμένου. Η δεύτερη παράξενη συναναστροφή είναι η εκλεπτυσμένη, με περίεργη φωνή και αρκετά «κραγμένη» τραβεστί Γκιονούλ και η κορυφαία είναι ο παράλυτος, απομονωμένος, κομπιουτεράς Κεμάλ, με τον οποίο ο ντετέκτιβ έχει τις πιο σοκαριστικές και δυνατές σκηνές του μυθιστορήματος. Φανταστείτε έναν άνθρωπο, πανέξυπνο, ιδιοφυία στους υπολογιστές, καθηλωμένο σε αναπηρικό καρότσι και άσχημο εμφανισιακά, επομένως όλα του τα βίτσια και οι κρυφές επιθυμίες να ξεχειλίζουν από το σώμα του. Και αυτός ο άνθρωπος να έρχεται σε ιδιότυπες συνεργασίες με τον αφηγητή μας, ο οποίος τον χρειάζεται για να λύσει την υπόθεση. Η ανθρωπιά και η ερωτική βία κορυφώνονται ταυτόχρονα στις συναντήσεις τους!Ως προς το αστυνομικό κομμάτι, η εξέλιξη της πλοκής είναι κλιμακούμενη. Ποιος είναι ο κατά συρροήν δολοφόνος που σκοτώνει ανυποψίαστες και αθώες τραβεστί; Τι πρεσβεύει; Τι κάνει στην καθημερινή του ζωή; Γιατί ο αφηγητής πάει γυρεύοντας; Είναι όντως ένοχος αυτός που υποψιάζεται ο ντετέκτιβ-τραβεστί; (μα ακόμη παραμένει ανώνυμος;). Η ιστορία κλιμακώνεται στην τουριστική Αλικαρνασσό, με μια αξέχαστη σκηνή και μια μεγάλη αποκάλυψη. Ο πρωταγωνιστής είναι πολύ διαφορετικός από όσους «ντετέκτιβ» και ντετέκτιβ έχω συναντήσει ως τώρα. Άνθρωπος της νύχτας, με ολοκληρωμένη προσωπικότητα, χωρίς υπερβολικές γνώσεις ή τρελές διασυνδέσεις, καταφέρνει με απόλυτη αληθοφάνεια να λύσει τις υποθέσεις που τραβάνε την προσοχή του και στοχοποιούν τον χώρο στον οποίο κυκλοφορεί και εργάζεται τα βράδια. Ένα ωραίο, διαφορετικό αστυνομικό μυθιστόρημα που αγάπησα όσο κανένα. Κρίμα που δεν έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά και τα τρία επόμενα βιβλία της σειράς.