Σχετικά καλογραμμένο αλλά αρκετά πεπλατυσμένο σε κάποια σημεία. Περισσότερο μια συνολική θεώρηση των πραγμάτων παρά ένα Do It Yourself δοκίμιο αυτογνωσίας και αυτοβοήθειας για επίδοξους συγγραφείς. Με ενόχλησε που κολλάει συνέχεια στους μεγάλους (δεν είναι δυνατόν να διαβάζω αυτό το βιβλίο θέλοντας να εκδώσω κάτι μικρό και όμορφο και να μου εξυμνεί Όμηρο και Σαίξπηρ, οκ, δεκτόν αλλά άλλες οι σημερινές εποχές, άλλες οι ανάγκες του κοινού, άλλο το ύφος, άλλη η εκφραστικότητα του κάθε συγγραφέα). Στο τελευταίο κεφάλαιο πολλές αιχμές για τη σημερινή εκδοτική πραγματικότητα,

Ένα πολύ καλό βιβλίο που βοηθάει όσους θέλουν να ασχοληθούν με την συγγραφή. Τεκμηριωμένη γραφή, αλήθειες που θα συναντήσει κανείς στον κόσμο της γραφής!

Αρχίζοντας από τα αρνητικά, ή μάλλον το αρνητικό. Σε αρκετά σημεία του βιβλίου έχω την εντύπωση ότι ο συγγραφέας επαναλαμβάνει το ίδιο νόημα χρησιμοποιώντας διαφορετική διατύπωση. Άσχετα που η διατύπωση κάθε φορά είναι διαφορετική και ενδεικτική λεξιλογικού πλούτου, το μήνυμα είναι σαφές ήδη με την πρώτη φορά.

Ως προς τα υπέρ, το βιβλίο αναπτύσσει τις αρετές που απαιτούνται για να γίνεις συγγραφέας. Ήδη, το θέμα από μόνο του είναι ενδιαφέρον, ενώ ο τρόπος ανάπτυξης ευχάριστα πρωτότυπος. Ενδιαφέρον, διότι μπορείς να αποδομήσεις ευκολότερα κάθε επόμενο βιβλίο που θα διαβάσεις. Χάρη σε αυτό, μπορείς, μεταξύ άλλων, να αποσυρθείς από την ανάγνωση ενός (επόμενου) βιβλίου, κάνοντας την αρνητική περί αυτού κρίση πολύ πριν το τέλος. Επιπλέον, σου δίνει τη δυνατότητα να απεικονίσεις στη φαντασία σου πιο λεπτομερώς τον ίδιο το συγγραφέα τού (πάλι, επόμενου) βιβλίου. Κι αυτό συμβαίνει, διότι "Ο Συγγραφέας" δεν καταπιάνεται με το θέμα του αμιγώς τεχνικά, αλλά επιχειρεί να συλλάβει τη γενικότερη εικόνα ενός συγγραφέα. Σε αυτό, επιτυγχάνει πολύ καλά.

Τέλος, το τελευταίο τούτο στοιχείο είναι που καθιστά το βιβλίο πρωτότυπο. Ο τρόπος που πραγματεύεται ο συγγραφέας τον "Συγγραφέα" αγγίζει το μυθιστόρημα. Για την ακρίβεια, ακροβατεί μεταξύ μυθιστορηματικής και αναλυτικής γραφής. Έτσι, παρασύρεσαι από τα χαρακτηριστικά της πρώτης και, χωρίς να το πολυ-καταλάβεις, μαθαίνεις για τις τεχνικές προϋποθέσεις της συγγραφής. Αντίστροφα, τη στιγμή που είσαι έτοιμος να το κλείσεις λόγω των τεχνικών μερών (και της επανάληψης), σου ξεπετάγεται μια ιστορία και ανανεώνεσαι.