Ναι, θα το πρότεινα σε φίλο-η μου
09-09-2021 13:42
Υπέρ Ενδιαφέρον, Συναρπαστικό, Καθηλώνει, Πρωτότυπο, Ανατρεπτικό, Πλούσια πλοκή
Κατά
Ένα βιβλίο που σε κερδίζει από τις πρώτες κιόλας σελίδες, ξεκινώντας πολύ δυναμικά με τον θάνατο της πρωταγωνίστριας, της Μερόπης. Κατόπιν επιθυμίας της ιδίας, η ταφή θα γίνει σε ένα ερημικό χωριό της Μακεδονίας, με μοναδικούς μάρτυρες την βαφτιστικιά της Γεθσημανή (Μένη) Μακρή και τον προστατευόμενό της Αντώνη Πάσχο. Η έκπληξη και η απορία και των δυο είναι έκδηλες για τις ιδιόρρυθμες και ίσως παράλογες επιθυμίες της εκλιπούσας. Εκεί όμως που θα χάσουν την γη κάτω από τα πόδια τους είναι όταν δίπλα στον τάφο της Μερόπης αντικρίζουν δυο τάφους με τα δικά τους ονόματα!
Τι μακάβριο παιχνίδι τους σκάρωσε η Μερόπη;
Ποιοι ήταν οι άνθρωποι αυτοί;
Και γιατί έχουν τα δικά τους ονόματα;
Γιατί επέλεξε αυτό το χωριό να ταφεί, εφόσον τίποτα δεν την συνέδεε με τον συγκεκριμένο τόπο;
Τόσα πολλά ερωτήματα ψάχνουν απαντήσεις, οι οποίες και θα δοθούν στην τρίτη ενότητα του βιβλίου με τίτλο «Όλα όσα δεν ειπώθηκαν ποτέ». Το παρόν συναντάει το παρελθόν, γρίφοι και αινίγματα λύνονται, σιωπές σπάνε, η Μερόπη εξομολογείται, καταθέτει την ψυχή και τα συναισθήματά της, μιλάει για όσα ένιωσε και βίωσε από τα παιδικά της χρόνια, τον Εμφύλιο, τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο μέχρι και τις τελευταίες μέρες της ζωής της.
«Η κόλαση δεν έχει δρόμο επιστροφής… δεν έχει καμιά δίοδο…»
Πρόκειται για ένα τρυφερό και συγκινητικό μυθιστόρημα με καταπληκτικές περιγραφές που σου προκαλεί έντονα συναισθήματα. Υπέροχη γραφή, πλούσια και σφιχτοδεμένη πλοκή. Μια ιστορία που θα μου μείνει αξέχαστη, καθώς άγγιξε τις πιο ευαίσθητες χορδές της ψυχής και της καρδιάς μου. Συγκινήθηκα, δάκρυσα, συμπόνεσα την Μερόπη. Καράβι τσακισμένο που το μόνο που έψαχνε ήταν ένα απάνεμο λιμάνι. Τα γεγονότα όμως και οι καταστάσεις που βίωσε την πόνεσαν, την στιγμάτισαν και άφησαν ανεξίτηλα σημάδια. Λογική και τρέλα έστησαν έναν ξέφρενο χορό στο μυαλό της. Μια γυναίκα που το μόνο που επιζητούσε ήταν την συγχώρεση, την εξιλέωση, την λύτρωση και την συμφιλίωση με τον ίδιο της τον εαυτό.
Εξαιρετικό βιβλίο!! Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα. 10 / 10
«Το δάκρυ του κρίνου. Το άλικο δάκρυ του κρίνου μένει ανεξίτηλο εξήντα χρόνια τώρα στη μέση της παλάμης του δεξιού χεριού μου. Το άλικο δάκρυ του κρίνου!»
Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;
Ναι
/
Όχι