Το 2004 είχα την τιμή το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδας να εκδώσει τον 1ο τόμο της εργασίας μου, που φέρει τον τίτλο "Ανεμομυλικά".
Εκεί πραγματεύομαι εβδομήντα πέντε ανεμόμυλους, που εντόπισα και μελέτησα, στις περιοχές των Κυθήρων, Αργολίδας, Αρκαδίας, Μεσσηνίας, Ακαρνανίας και των τριών κατέναντι νησιών Καλάμου, Καστού , Μεγανησίου. Όλοι ανήκουν στον πλέον διαδεδομένο στη Χώρα μας τύπο ανεμόμυλου, τον γνωστό μας ξετροχάρη.
Στον ανά χείρας δεύτερο τόμο με τον ίδιο τίτλο, Ανεμομυλικά ΙΙ, πραγματεύομαι εκατόν σαράντα ανεμόμυλους εννέα νησιών μας, διάσπαρτων στις θάλασσές μας, αλφαβητικά: Αγκίστρι, Αίγινα, Αστυπάλαια, Λήμνος, Σαλαμίνα, Σπέτσες, Σύμη, Χίος και Ψαρά. Η διασπορά, που ανέφερα, μας προσφέρει την ευκαιρία να σχηματίσουμε μία συγκριτική εικόνα για τη μορφή, την κατασκευή και τις ποικίλες λεπτομέρειες που συμβαίνουν σε κάθε ξέχωρο νησί. Όμως, το πιο σημαντικό είναι ότι οι μύλοι αυτών των νησιών ανήκουν όλοι στον τύπο των ξετροχάρηδων, τόσο αγαπητό στη Χώρα μας. Ασφαλώς, ο ξετροχάρης μύλος είναι προϊόν του κρατούντος ανεμολογίου σε συνδυασμό με τη γεωμορφολογία των νησιών μας. Ο τρόπος της κατασκευής του, ασφαλώς, είναι προϊόν του πνεύματος και της οικονομίας των περιοχών, γι’ αυτό εξαπλώθηκε.

Στον πρώτο τόμο των Ανεμομυλικών είχα προτάξει έναν σύντομο πρόλογο που εξηγούσα γιατί συνέταξα αυτή την έρευνα και γιατί θ΄ασχολούμαι με το αντικείμενο του ξετροχάρη ανεμόμυλου. Ξεκαθάριζα δε ότι ερευνώ μόνο για να συλλέξω στοιχεία, που προσφέρονται για μία μελλοντική σύνταξη -ασφαλώς από τρίτους- του "Ελληνικού Ανεμομυλικού Corpus". Κάτι που πιστεύω να αποτελεί προϋπόθεση για μία σε βάθος έρευνα και γνώση του ελληνικού ξετροχάρη ανεμόμυλου, και γι’ αυτό συχνά το υπενθυμίζω.

Ακολούθως, στη σελίδα 13 παρέθετα μία ανάλυση που πραγματευόταν τί είναι ο ανεμόμυλος και τί δεν γνωρίζουμε γι’ αυτόν. Κάτι που υπονοούσε πόσο αναγκαία είναι η έρευνα πάνω στους ανεμομύλους μας, για να μάθουμε τα μυστικά τους.

Πριν σκεφτώ τι θα γράψω σαν προλεγόμενα στον παρόντα τόμο των Ανεμομυλικών ΙΙ, ανέτρεξα στα αντίστοιχα κείμενα του πρώτου τόμου των Ανεμομυλικών, που προανέφερα. Αυτή η αναδρομή με οδήγησε στη σκέψη ότι θα ήταν ανιαρό και κουραστικό και χωρίς επιστημονικό κέρδος να επαναλάβω παρεμφερή πράγματα, αφού πραγματεύομαι το ίδιο αντικείμενο με την αυτή διήκουσα ιδέα.

Θεώρησα, όμως, σημαντικά χρήσιμο για τους αναγνώστες να παραθέσω στο τέλος της ανάπτυξης του θέματός μου έναν επιμύθιο, δηλαδή, μία πολύ συμπυκνωμένη περίληψη με τα κύρια χαρακτηριστικά που συνέλεξα από τους εκατόν σαράντα ανεμόμυλους που πραγματεύτηκα.

Σπεύδω να πληροφορήσω τους αναγνώστες ότι προτάσσω του κειμένου με τους μύλους κάθε νησιού έναν σχηματικό χάρτη του και σημειώνω τις περιοχές, που συνάντησα ανεμόμυλους και λεπτομερώς ερεύνησα. Τα κείμενά μου συνοδεύονται από ένα πλήθος εικόνων, άκρως αναγκαίων κατά τη γνώμη μου, για να σχηματίσει ο αναγνώστης, κατά το δυνατόν, σαφέστερη εικόνα κάθε μύλου, αλλά και των λεπτομερειών του. Η βιβλιογραφία είναι πολύ φτωχή για όλους αυτούς τους μύλους, τους οποίους η επιστήμη δεν γνωρίζει, γιατί ερευνώνται πρωτίστως. Τους γνωρίζουν, όμως, τ΄αγριοπούλια που φωλιάζουν στα ερείπιά τους, και τους δίνουν ζωή.

Διατυπώνω μία ευχή: Να μου δώσει ο Θεός δύναμη και χρόνο να επεξεργαστώ προς δημοσίευση, στο άμεσο μέλλον, ό,τι πολύτιμο μυλολογικό υλικό έχω αποθησαυρίσει στο Αρχείο μου (Παρατηρήσεις - Εικόνες κλπ). Θα είναι αδικαιολόγητο τόσοι κόποι και τόσοι θησαυροί να μείνουν ξεχασμένοι στα ράφια μιας σκονισμένης βιβλιοθήκης. Έστω και ο φτωχός αυτός χάρτινος βίος αυτών των αξιοπρόσεκτων μνημείων θα τα σώσει, γιατί η εγκατάλειψη και η καταστροφή τους καλπάζει με μανία, απ’ άκρη σ’ άκρη στον τόπο μας !

Οι φωτογραφίες και τα σκαριφήματα αυτής της εργασίας είναι έργα του συγγραφέα. Η συλλογή του όλου υλικού είναι απότοκη κοπιωδών ταξιδιών και περιπλανήσεων στους μυλώνες για πολλά χρόνια. Κάτι που με χαρά έκανα. Οφείλω να ευχαριστήσω τα αγαπητά παιδιά μου Νίκο και Μαρίνα, που ο καθένας με την ειδικότητά του με βοήθησαν για να βγάλω σε πέρας το έργο μου. Στην αγαπητή σύντροφο της ζωής μου, Ειρήνη, ζητώ συγνώμη και την ευχαριστώ γιατί τόσα πολλά χρόνια με ανέχτηκε, όταν τρέχαμε στα κατσάβραχα για να βρούμε τους ανεμόμυλους. Συμπαράσταση σ΄αυτό το έργο μου είχα και από τον φίλο Κώστα Καλαρώνη, που έτρεχε μαζί μου σε απόμακρες περιοχές και τον ευχαριστώ και αυτόν.

Αισθάνομαι την υποχρέωση να ευχαριστήσω τον Πρόεδρο του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας κ. Γιάννη Αλαβάνο και τη Διοικούσα Επιτροπή που ενέκριναν την έκδοση του παρόντος έργου μου.

Τέλος, ευχαριστώ από βάθους καρδιάς την υπεύθυνη του Τμήματος Εκδόσεων του ΤΕΕ κα Γιώτα Καζάζη, που με αγάπη και ευαισθησία επιμελήθηκε την παρούσα έκδοση.