Ασσύριοι, Χαλδαίοι, Φοίνικες, Έλληνες... Λαοί και τα φαντάσματά τους, πεποιθήσεις και οι τρόμοι τους, άνθρωποι και οι ίσκιοι τους, νεκροί και η τρυφερή τους αναπόληση. Με εμμονή στην αναζήτηση μιας ποιητικής του πυκνού, του σαφούς και του καίριου, η οποία φάνηκε να αποκρυσταλλώνεται στο προηγούμενο βιβλίο της ("Λιμός", Κρατικό Βραβείο Ποίησης 2008) και με δομικό πλέον στοιχείο τον υπόγεια σαρκαστικό τόνο, που άρχισε να διατρέχει αισθητά την ποίησή της από ακόμη παλαιότερες καταθέσεις της, η ποιήτρια παραδίδει το ενδέκατο βιβλίο της. Εξήντα έξι ολιγόστιχα ποιήματα ακολουθούμενα από δέκα ελάχιστα πλατύτερες ποιητικές "αφηγήσεις" εκβάλλουν στο ίδιο ερώτημα: Πώς απαξιώνεται η ύπαρξη και πώς μιλά κανείς γι’ αυτό; Πώς αυτοκτονούν οι Ασσύριοι;