Ο ακαδημαϊκός Ανδρέας Ανδρεάδης (Κέρκυρα 1876 - Αθήνα 1935), τότε υφηγητής της Πολιτικής Οικονομίας και Δημοσιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, πραγματεύεται εδώ πρώτος την ιστορία των δανείων της ανεξαρτησίας (1824-1825), ένα ζήτημα το οποίο ταλάνισε με σκανδαλολογία την ελληνική πολιτική σκηνή επί δεκαετίες. Το δημόσιο χρέος, που συσσώρευσαν τα δάνεια, επιβάρυνε την οικονομία του νεαρού κράτους και λειτούργησε σωρευτικά στη χρεοκοπία (1893) και στην επιβολή Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου στη χώρα (1898). Ο Ανδρεάδης εξιστορεί με μεγάλη ακρίβεια τη σύναψη και τη χρήση των δανείων βάσει πρωτογενών πηγών, του ελληνικού και ξένου οικονομικού Τύπου και επισήμων εκθέσεων, όπως την δίτομη Απολογία του Ι. Ορλάνδου και Α. Λουριώτη (1839-1840) και τις Παρατηρήσεις επί της Απολογίας τους του Γ. Σπανιολάκη. Εν συνεχεία εξετάζει τις διαπραγματεύσεις της βαυαρικής δυναστείας για διακανονισμό του εξωτερικού χρέους με το Λονδίνο και των εσωτερικών οφειλών (αποζημιώσεων) προς τις τρεις ναυτικές νήσους (Ύδρα, Σπέτσες και Ψαρά) για τις μεγάλες χρηματικές θυσίες τους κατά τον Αγώνα του 1821. Στο τέλος, ο συγγραφέας δημοσιεύει πίνακες με το ονομαστικό και το πραγματικό δημοσιονομικό χρέος της Ελλάδας κατά τον προϋπολογισμό του 1862. Η αναστατική έκδοση περιλαμβάνει ευρετήριο κυρίων ονομάτων, τόπων και οικονομικών όρων.