"Ότι κι αν πει η ιστορία ο κόσμος δεν θα αλλάξει."Ένα τραγούδι των αδελφών Κατσιμίχα λέει πως τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά και κατά κάποιο τρόπο ταιριάζει με το βιβλίο της Σοφίας Νικολαΐδου "Απόψε δεν έχουμε φίλους". Ένα βιβλίο που παρακολουθεί τρεις γενιές ανθρώπων και τις αλληλένδετες ζωές τους σε τρεις διαφορετικές εποχές.2008... Πορείες και συνθήματα... Μια φωτιά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.1981-1989... Ένας ιστορικός γράφει τη διατριβή του και αγγίζει ένα απαγορευμένο θέμα. Αυτό των δωσίλογων και των γερμανοφασιστικών οργανώσεων στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Όλοι πέφτουν να τον φάνε και τότε συνειδητοποιεί ότι καλύτερα είναι να πηγαίνεις με τα νερά του συστήματος.1934-1944... Γερμανική κατοχή στη Θεσσαλονίκη. Έλληνες, Γερμανοί, Εβραίοι, μαυραγορίτες, προδότες και πατριώτες. Φυλακές και συσσίτια...Η ιστορία δείχνει τα δόντια της...Η ιστορία που πέφτει πάνω στη ζωή και την πλακώνει. Την πλακώνει και δεν σηκώνεται εύκολα από πάνω της. Η Ελλάδα του 2008, της δεκαετίας του ΄80, της Κατοχής. Η Ελλάδα που τρώει τα παιδιά της. Που δεν τα αφήνει να ανθίσουν, να διαπρέψουν, που τους κόβει τα φτερά πριν καν τα ανοίξουν. Η Ελλάδα της ιδεολογίας και της αυτοσυντήρησης. Πάντα έτσι ήταν και πάντα έτσι θα είναι...Η Θεσσαλονίκη του τότε και του σήμερα. Η Θεσσαλονίκη της Κατοχής και του Γερμανικού φασισμού. Των δωσίλογων και των μαυραγοριτών. Της φτώχιας, της πείνας και της κακουχίας. Ιδανικά και αξιοπρέπεια ξεπουλιούνται για μια χούφτα ζάχαρη. Κουβέντες της οκάς και λόγια που ξεστόμιζαν χορτασμένα στομάχια. Η Θεσσαλονίκη της δεκαετίας του '80. Η εποχή μετά την πτώση της δικτατορίας. Φοιτητές και καθηγητές, μαθήματα στα αμφιθέατρα, μεταπτυχιακά και διατριβές, διδακτορικές έδρες και οι σοφές κεφαλές. Άνθρωποι που τους τρέφει η εξουσία, το ναι και το όχι στις ζωές των άλλων. Η Θεσσαλονίκη του 2008. Των διαδηλώσεων και των συνθημάτων. Των μολότοφ και των δακρυγόνων. Των εξεγερμένων φοιτητών και των βιβλίων που καίγονται...Δημοκράτες και φασίστες, ευφυείς ή βλάκες, μορφωμένοι, αμόρφωτοι, όλοι παίζουν το παιχνίδι της εξουσίας. Οι κανόνες είναι κοινοί. Πρώτα θα σε πατήσουν. Αν αντέξεις, μετά θα πατήσεις κι εσύ κάποιους. Δεν γλιτώνει κανείς... Ένας καλοδαδωμένος τροχός βοηθάει τη μηχανή να λειτουργήσει. Εδώ είναι Ελλάδα...Ιδεολόγοι και συνδικαλιστές, γονείς και παιδιά, γιαγιάδες και εγγόνια, έμποροι και υπάλληλοι, φοιτητές και μαθητές, πανεπιστημιακοί και δάσκαλοι. Όλοι θα νιώσουν πως είναι να παίρνεις αποφάσεις όταν ο κόσμος γύρω σου καίγεται. Όταν όλα μοιάζουν ότι θα καταρρεύσουν ανά πάσα στιγμή. Το κακό μοιάζει να εξαφανίζεται για λίγο, όμως μετά επανέρχεται. Φυσικός νόμος. Η ιστορία κύκλους κάνει... Η ιστορία που δεν φοράει αίσθητα και δάφνινο στεφάνι, ούτε γράφει με φτερό από αγριόχηνα. Η ιστορία που φαντάζει πιο πολύ σαν μια γιαγιά με ρόμπα και στραβοπατημένες παντόφλες, που έλεγε ιστορίες στα εγγόνια της, την ώρα που τηγάνιζε πατάτες.Η ιστορία που είναι πια προσωπική υπόθεση. Γιατί πρώτα θα κοιτάξεις που χύθηκε το αίμα σου και ύστερα θα διαλέξεις πλευρά. Τελικά η Ελλάδα όντως ποτέ δεν πεθαίνει;"Στης ψυχής σου το μπουρδέλο θα ανατέλλω"