"Το τελευταίο βράδυ κύλησε γεμάτο ηδονές, συγκινήσεις και φαντάσματα μ\' εκείνη τη γλυκιά ματαιότητα των μελλοθάνατων να βαραίνει σαν νοθευμένο ναρκωτικό την καρδιά μας. Θεοί, δαίμονες, ουράνιες χορεύτριες, μυθικά τέρατα, ξωτικά και πεθαμένοι βασιλιάδες, όλοι ανεξαιρέτως απ’ όσους συναντήσαμε τις τελευταίες μέρες είχαν έρθει, θαρρείς, ν’ αποχαιρετιστούμε. H κάθε στιγμούλα γινόταν αιωνιότητα και η κλεψύδρα του χρόνου, τικ-τακ τικ-τακ, λιγόστευε, λιγόστευε, φέρνοντας πιο κοντά στο στόμα το φαρμάκι του αποχωρισμού. Δίχως φαρμάκι όμως δεν γροικάς το μέλι της ζωής. Kαι η ψυχή θέλει μέλι πολύ, γιατί αλλιώς αργοσβήνει, μαραζώνει..."

Aυτό το "μέλι της ζωής" ρέει άφθονο στην Iνδοκίνα του Γιώργου Kαράμπελα, κι έτσι το γλυκό ταξίδεμα στις χώρες του έρωτα και στα βασίλεια του φωτός γίνεται γιατρικό ψυχής στους ζοφερούς καιρούς μας. O συγγραφέας περιπλανιέται αδιάκοπα σ’ έναν μακρινό τόπο, προικισμένο με εξωτικά χρώματα, σμαραγδένια νερά, τροπική βλάστηση και πανάρχαιο πολιτισμό, με νωπές ωστόσο τις μνήμες των εφιαλτικών πολέμων. Kάθε φωτογραφία μάς μεταφέρει στις τροπικές ζούγκλες και τα μεγαλοπρεπή μνημεία που ξεδιπλώνονται γύρω από τον Mεκόνγκ. Κάθε σελίδα μάς οδηγεί σε μυστικά μονοπάτια, άγνωστες φυλές, λιμναίους οικισμούς, γευσιγνωστικές ακρότητες και σπάνιες εμπειρίες.