... Τούτη η πόλη διαρκώς ενηλικιώνεται, αποκτά κύρος καταργώντας τις αποστάσεις από τους εγκεφάλους των αποφάσεων, υιοθετεί καινούργια δυναμική και ονειρεύεται το μέλλον με τον εύρωστο θυμό της νεότητά ς της. Γιατί είναι νέα.
Γράφοντας τα κείμενα αυτού του βιβλίου-λευκώματος παρέβλεψα τον ενεστώτα χρόνο, σχηματίζοντας ένα χάρτη γεγονότων και, κυρίως, αισθημάτων, καθοριστικών για το σήμερα· ένα χάρτη ιστορικών στιγμών και -λιγότερο ή περισσότερο δικαιωμένων- συγκινήσεων που διαμόρφωσαν την Αλεξανδρούπολη.
Με την τεχνική του παραμυθιού προχώρησα, αφού το ζητούμενο ήταν να αποσαφηνίσουμε απλά και επί της ουσίας τη διαδρομή της πόλης. Για να γίνουν κατανοητές οι σκιές αλλά και οι ψίθυροι που αποτελούν τη σεμνή προίκα αυτού του τόπου. Ανήκοντας σε παλιότερη γενιά, είχα προλάβει ν\' ακούσω την αυθεντική ντοπιολαλιά των παραμυθιών μας και να ξαφνιαστώ σαν εξ αίματος παραμυθάς. Μόνο που τα παραμύθια αυτά ήταν υφασμένα από αλήθειες που, δυστυχώς, ουδέποτε διδαχτήκαμε επίσημα.
Ήταν οι αλήθειες των παππούδων των γονιών μας και των γειτονιών που έγιναν θρύλοι. Κάπου εκεί μέσα αναζητάμε και συνθέτουμε κι εμείς τη δική μας αλήθεια.

Γιάννης Ξανθούλης