Το βιβλίο αυτό προτείνει μια πρωτότυπη και κατανοητή από όλους προσέγγιση των βασικών ερωτημάτων της βιοηθικής.

Κεντρικό ερώτημα, από το οποίο απορρέουν όλα τα άλλα, είναι αυτό που αφορά την υπόσταση του ανθρωπίνου εμβρύου· ή μάλλον την απουσία υπόστασης, σε τέτοιο βαθμό ώστε η πρώτη εβδομάδα της ζωής να είναι εκτεθειμένη σε κάθε είδους αμφισβήτηση.

Καθώς το ανθρώπινο πλάσμα αναπτύσσεται συνεχώς από την αρχή του, από τη σύλληψή του, δεν ζητά τίποτε άλλο παρά να συνεχίσει τη ζωή του, θα λέγαμε ότι είναι υποχρεωμένο από τη φύση. Άρα οι αντι-εμφυτευτικές διαδικασίες δεν αφήνουν καμιά ευκαιρία στο παιδί-έμβρυο να επιζήσει. Όσο για τους χειρισμούς που υφίσταται in vitro, και οι οποίοι προκύπτουν από τις τεχνικές της εξωσωματικής γονιμοποίησης, αυτοί καθιστούν τις περισσότερες φορές το παιδί-έμβρυο υλικό εργαστηρίου. Ωστόσο τα μικρά μας αποδεικνύουν την υιική τους υπόσταση.

Αυτά ακριβώς τα παιδιά-έμβρυο, στα κείμενα που είναι γραμμένα υπό μορφή διηγήματος ή μυθιστορήματος -πάντοτε όμως με επιστημονική ακρίβεια- και στα οποία συνυπάρχει το χιούμορ με τη συγκίνηση, μας προσφέρουν υλικό για στοχασμό θεμελιωμένο στις αντικειμενικές πραγματικότητες της ύπαρξής τους και των σύγχρονων δεδομένων της επιστήμης.

Από το χάπι της επόμενης μέρας μέχρι τους ανθρώπινους κλώνους και μέσα από τη διαλογή των εμβρύων και τα "παιδιά-φάρμακο", οι μικροί μας απόγονοι μάς ερωτούν με τόλμη και επιμονή. Θα τους κάνετε την τιμή να απαντήσετε;