"Ας θυμηθεί ο πολιτισμένος και υπερόπτης Ευρωπαίος ότι κάποτε και οι δικοί του πρόγονοι ήταν, όπως οι Αφρικανοί, απολίτιστοι και κάτι περισσότερο: βάρβαροι. Τους έκανε η φύση κατώτερους από τους γιους τους; Και θα έπρεπε κι αυτοί να είχαν γίνει σκλάβοι; Κάθε λογικός άνθρωπος απαντά "Όχι"".

Το 1756, όταν ήταν έντεκα ετών, τον απήγαγαν δουλέμποροι από το Μπενίν της Αφρικής. Στα χρόνια που ακολούθησαν βίωσε τη φρίκη της δουλείας. Ταξίδεψε στη Νέα Αγγλία, αγοράστηκε, ξαναπουλήθηκε και πολέμησε σαν σκλάβος στον Επταετή Πόλεμο (1756-1763). Η πιθανότητα επιβίωσης ήταν μικρή· πόσο μάλλον εκείνη της απελευθέρωσης. Όμως ο Ολόντα Εκουιάνο κατάφερε να ζήσει και ελεύθερος πια να εγκατασταθεί στο Λονδίνο, να παντρευτεί Αγγλίδα και να καταγράψει τις εμπειρίες του σε μία συγκλονιστική αυτοβιογραφία.

Γραμμένο στα χρόνια του Διαφωτισμού, το αφήγημα του είναι ένα από τα πρώτα για τη φύση της δουλείας και αποτελεί σταθμό στη μάχη για την κατάργηση της. Διδάσκεται σήμερα στα σημαντικότερα αγγλόφωνα πανεπιστήμια. Είναι μία διήγηση γεμάτη παρατηρήσεις, συναντήσεις και ανακαλύψεις. Ο Εκουιάνο δεν περιγράφει μόνο την συναρπαστική ιστορία της ζωής του αλλά και καταθέτει τις διάφορες ταυτότητες του: Νέγρος της Αφρικής, σκλάβος στην Αμερική, ταξιδιώτης, αυτοδημιούργητος άντρας και σύμβολο της ελευθερίας.