Στις 6 Σεπτεμβρίου του 1522, ένα θαλασσοδαρμένο πλοίο εμφανίστηκε στον ορίζοντα, κοντά στο λιμάνι του Σανλουκάρ ντε Μπαραμέντα, στην Ισπανία. Τα πανιά του ήταν κουρελιασμένα, τα σχοινιά του σαπισμένα, τα χρώματά του ξεθωριασμένα από τον ανελέητο ήλιο. Το σκελετωμένο πλήρωμά του αριθμούσε μόλις δεκαοκτώ μέλη και τρεις αιχμαλώτους, όλους στα πρόθυρα της λιμοκτονίας. Ο καπετάνιος τους είχε πεθάνει, το ίδιο και οι αξιωματούχοι, οι ναύκληροι και οι πηδαλιούχοι. Το πλοίο, που λεγόταν Βικτώρια, είχε κατορθώσει κάτι που δεν είχε καταφέρει ποτέ κανείς μέχρι τότε. Πλέοντας όλο δυτικά, μέχρι την Ανατολή, και μετά προς την ίδια κατεύθυνση, είχε εκπληρώσει ένα όνειρο τόσο παλιό όσο και η ανθρώπινη φαντασία: τον πρώτο περίπλου της Γης.

Τρία χρόνια πιο πριν, το Βικτώρια ανήκε σε έναν στόλο πέντε πλοίων που βρισκόταν υπό τις διαταγές του Φερδινάνδου Μαγγελάνου. Πορτογάλος ευγενής και θαλασσοπόρος, άφησε την πατρίδα του και μπάρκαρε για την Ισπανία, με αποστολή να εξερευνήσει άγνωστες γωνιές του κόσμου και να τις διεκδικήσει εκ μέρους του ισπανικού στέμματος. Η αποστολή που διοίκησε ήταν μία από τις μεγαλύτερες και πιο άρτια εξοπλισμένες στην Εποχή των Ανακαλύψεων. Και είναι γνωστή ως μια ιστορία ανταρσίας, μια ιστορία οργίων που συνέβησαν σε μακρινές ακτές, μια περιπέτεια που άλλαξε τον ρου της ιστορίας ο πιο σημαντικός περίπλους που πραγματοποιήθηκε ποτέ και έμελλε να διαμορφώσει εκ νέου τις ιδέες του δυτικού κόσμου.

Ο Λόρενς Μπέργκριν αναλαμβάνει να αφηγηθεί το πλήρες χρονικό του ταξιδιού του Μαγγελάνου, επιχειρώντας ταυτόχρονα μια ανθρωπολογική ανάλυση των άγνωστων φυλών, γλωσσών και εθίμων, αλλά και μια καταγραφή των πολιτικών και οικονομικών επιδιώξεων των ισχυρών της εποχής.