Το βιβλίο του Αναπληρωτή Καθηγητή Ανδρέα Ντεληθέου είναι το αποτέλεσμα ενός μακρού και σε βάθος χρόνου προβληματισμού πάνω σε θέματα όχι μόνον στενού ιατρικού, αλλά και γενικότερα κοινωνικού και ανθρωπιστικού ενδιαφέροντος, χωρίς να αποκλείονται και ζητήματα Πανεπιστημιακής Παιδείας, αλλά και τρέχουσας καθημερινότητας.
Με απλά και μικρής "προστιθέμενης αξίας" υλικά, (επιστολές ή άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά), ο Ανδρ. Ντεληθέος "φιλοκαλεί μετ\' ευτελείας και φιλοσοφεί..." συνθέτοντας ένα πολύχρωμο μωσαϊκό σκέψεων και απόψεων που η "ελαφρότητα" της εφήμερης επικαιρότητας δεν τους στερεί την αξία του στιβαρού και του διαχρονικού.
Μπορεί να μην συμφωνεί κανείς με όλες τις απόψεις του συγγραφέα, δεν μπορεί όμως να αρνηθεί τη διαπίστωση που αβίαστα αναδύεται από τα κείμενά του, ότι πρόκειται για το προϊόν βιωματικής συμμετοχής στα προβλήματα που τον απασχολούν, τον βασανίζουν και τον τυραννούν.
Ο συγγραφέας κατορθώνει με το γνωστό στους παλιότερους ανατρεπτικό του στυλ να μεταδώσει και στους νεότερους μια αφυπνιστική αλλά και δημιουργική συγχρόνως ανησυχία για τα κακώς κείμενα, τα οποία πρέπει κάποτε να μας απασχολήσουν σοβαρά και να απαιτήσουν μεγάλο ποσοστό του ενδιαφέροντός μας, αν θέλουμε να υπάρξει κάτι καλύτερο σε τούτον τον τόπο.

Ανδρέας Κ. Ντεληθέος
Αναπληρωτής Καθηγητής
Πανεπιστημίου Αθηνών


"Ενώ φαίνεται ότι η χώρα μας είναι το μέρος που γεννήθηκε ο διάλογος, είναι μάλλον βέβαιο ότι σ\' αυτόν τον τόπο ελάχιστα ευημερεί και ακμάζει. Συνήθεις παράλληλοι μονόλογοι από τους έχοντες και κατέχοντες τη δυνατότητα να εκφέρουν λόγο, χωρίς ούτε καν να υπάρχει η διάθεση να ακουστεί η άποψη του άλλου και πολύ περισσότερο να συζητηθεί και να ληφθεί υπ\' όψιν.

Η συμπεριφορά αυτή είναι το φυσικό επακόλουθο της εγωκεντρικής διαμόρφωσης της ανθρώπινης προσωπικότητας που επικρατεί στη σύγχρονη κοινωνία μας. Δεν υπάρχει όμως αμφιβολία ότι η κατάσταση αυτή γίνεται ανεκτή με δυσφορία από τον μέσο πολίτη αυτής της χώρας ο οποίος επιζητεί και επικροτεί τρόπους βελτίωσης αυτής της κατάστασης.

Ο πανικός που προκάλεσε η οικονομική κρίση σε συνδυασμό με τον ίλιγγο που δημιουργεί η τεράστια πρόοδος της ψηφιακής τεχνολογίας οδήγησε στην εσφαλμένη κατά τη γνώμη μου άποψη για το επερχόμενο τέλος του έντυπου λόγου. Ό, τι και αν συμβεί είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι θα εξαφανιστούν τα βιβλία και οι εφημερίδες. Οι τελευταίες φαίνεται ότι έχουν πάρει το μήνυμα της ανάγκης υπάρξεως του διαλόγου όχι μόνον ως βασικού στοιχείου της ανθρώπινης επικοινωνίας αλλά και ως πρόσφορου μέσου για το στρογγύλεμα των γωνιών και των αιχμών των απόψεων και προτάσεων που αφορούν την "εν κοινωνία" διαβίωση των ανθρώπων".

Μια τέτοια προσπάθεια έρχεται να υπηρετήσει και το βιβλίο αυτό.