Η πρόθεση γι\' αυτό το βιβλίο υπήρξε στοιχειώδης: τα τέσσερα στοιχεία που το έπλασαν ήταν "παιδικότητα", "έρωτας", "τυχαιότητα" και "απενοχοποίηση" (ΠΕΤΑ). Η αρχή που επέβλεψε το σμίξιμό τους απαιτούσε η ποίηση να είναι υπόθεση "Ζωντανών" και όχι "γραμματολογικές φιλοδοξίες τεθνεώτων". Από πίσω έφεγγε μόνιμα ένα παράθυρο που ονομαζόταν "Γέλιο" κι έφερνε μέσα φρέσκο αέρα και ήλιο. Η διαδικασία σύμπηξης κράτησε μερικά χρόνια. Το αποτέλεσμα ήταν πάντα διαφορετικό από το προσδοκώμενο. Και πάντα καλύτερο. Οπότε κάποια στιγμή τα δοχεία, οι σωλήνες, οι άμβικες, οι φωτιές και τα άλλα όργανα του σώματος αφέθηκαν να δουλεύουν μόνα τους και να φτιάχνουν εικόνες όπου η επιφάνεια δεν είχε κανένα βάθος κι όμως ήταν αβυσσαλέα.

Το βιβλίο αυτό δεν έπαψε ποτέ να κοιτά προς τον υπερρεαλισμό και τους κατά καιρούς, συνειδητούς ή όχι, συνοδοιπόρους του, αλλά και δεν έπαψε ποτέ να πιστεύει ότι η θεωρία δεν δικαιούται να εμποδίζει την πράξη. Ιδιαίτερα την πράξη που βγαίνει ενστικτωδώς, χωρίς ενδοιασμούς.

Ίσως το βιβλίο αυτό δεν θα γινόταν ποτέ βιβλίο, αν δεν έβρισκε δύναμη από άλλους ανθρώπους που μοιράζονται ανυστερόβουλα τα ίδια οράματα, σε πλήρη προσφορά και διαθεσιμότητα. Επικαλείται συνεχώς τους φίλους και τις φίλες της Υπερρεαλιστικής Ομάδας Αθηνών.