λλο ένα βιβλίο του Ξανθούλη που μου άρεσε. Σπάνιο αυτό. Ευτυχώς είναι τόσο καλογραμμένο και διασκεδαστικό (σχετικά), σαν αφήγημα, που παραβλέπω το γεγονός ότι αφορμή για να το γράψει ήταν η Σιλάνα (η μούσα του; η έμπνευσή του; μια ξεχασμένη γυναίκα; μια αφορμή για να μας μιλήσει;). Άλλωστε δεν πολυεμφανίζεται κιόλας οπότε χαλαρά. Ένα παιδί λοιπόν μεγαλώνει στη Θράκη το 1959-1961 όπου ζει την εφηβεία του. Αγωνία για τις σχολικές εξετάσεις, τσακωμοί μέσα στο σόι, αισθήσεις οξυμμένες και λάθος τοποθετημένες (\"γύρναγα τριγύρναγα μέσα στην εφηβεία μου και γωνιά δεν έβρισκα\" όπως λέει ο συγγραφέας). Πρώτη του αποπλάνηση η γυναίκα του θείου του, δεύτερη μια γειτόνισσα, κι ένας υφέρπων ερωτισμός από τη μεριά του ιδιαίτερου καθηγητή του στα Αρχαία που κρυφάκουσε αργότερα τυχαία ερωτική του συνομιλία με έναν μαθητή του. Στιχοπλόκος και κλειστός χαρακτήρας, μεγαλώνει με τον δικό του τρόπο και αρνείται να ενταχτεί στα καλούπια της ζωής. Κι όταν αρρωσταίνει κι έρχεται στην Αθήνα για να γίνει καλά του ανοίγουν τα φτερά για κάτι διαφορετικό, για κάτι καλύτερο, για κάτι πιο ελεύθερο. Σαν αφήγημα, σαν αυτοβιογραφία, καλογραμμένο ως προς τον ψυχισμό του εφήβου σε μια κλειστή επαρχιακή πόλη. Ιδιαίτερη μνεία στην εξαιρετική έκδοση, με άσπρη κουβερτούρα, μπλε καλοδεμένο βιβλιαράκι, με ιλουστρασιόν σελίδες. Σωστές διαστάσεις, ωραίο χαρτί, λες και είχα έκδοση κλασικών παγκόσμιας λογτεχνίας. Μη σας πω ότι θα το κρατούσα χωρίς την κουβερτούρα του!