Αρκετα καλη γραφη, αν και απο την αρχη φανηκε το τελος και το αντικειμενο του βιβλιου. Ναι η γυναικα-ηρωιδα του συγγραφεα μας μιλαει μεσα στην ψυχη και καπου καπου συγκινουμαστε. Το νιωθουμε οτι κατι συμβαινει και η ιδιοσυγκρασια της δε συναδει με την πραγματικοτητα που ξερουν και γνωριζουν καλα οι γυρω της και οι γειτονες της. Κριμα που τελειωσε χωρις καποια λυση, καποιο τελος. Η μανα ποναει αλλα δε βλεπουμε αν προχωραει στη ζωητης η οχι και πως. Καλο αλλα συντομο κι οχι διεξοδικο. Τα προσωπα ολοζωντανα και καθημερινα.