Ο κύριος Χούπερ, ένας τζέντλεμαν γύρω στα τριάντα, αλλά ακόμη εργένης, ήταν ντυμένος με όλη τη δέουσα ιερατική κοσμιότητα, λες και μια προσεκτική σύζυγος του είχε κολλάρει το λαιμοδέτη και είχε βουρτσίσει την εβδομαδιαία σκόνη από το κυριακάτικο ένδυμά του. Ο κύριος Χούπερ είχε δεμένο γύρω από το μέτωπό του ένα μαύρο πέπλο, έτσι που κρεμόταν μπροστά στο πρόσωπό του τόσο χαμηλά, ώστε να κινείται από την ανάσα του.

Από πιο κοντά, έμοιαζε να αποτελείται από ένα κομμάτι μαύρο κρεπ ύφασμα διπλωμένο στα δύο, που έκρυβε εντελώς τα χαρακτηριστικά του, εκτός από το στόμα και το πηγούνι, αλλά μάλλον δεν εμπόδιζε την όρασή του πέρα από το να δίνει μια πιο σκοτεινή όψη σε όλα τα έμψυχα και άψυχα που κοίταζε.

Περιέχονται τα διηγήματα: "Το μαύρο πέπλο του ιερέα", "Το πείραμα του γιατρού Χάιντεγκερ", "Το μεγάλο ρουμπίνι" και "Ντέιβιντ Σουάν", από τη συλλογή "Διπλοειπωμένες ιστορίες" (1837).